آرامش خاص شمشیربازها را دارد و آنقدر باتجربه هست که پس از موفقیتی به این بزرگی هم آنقدر هیجان‌زده نشود. با این حال لذت ایستادن روی سکوی بسیار مهم قهرمانی جهان را مزه‌مزه می‌کند و در نخستین جملاتش می‌گوید: «هر نوع مدالی که در سطح دنیا وجود دارد را گرفته بودم و مانده بود همین یک مدال.» بعد هم اضافه می‌کند که از تهران که ساکش را می‌بسته، به ایستادن روی همین سکو فکر می‌کرده و آنقدر جسارت دارد که به راحتی این جملات را بر زبان بیاورد. کسی که نیمه نهایی المپیک را به چشم دیده و یک سر سوزن تا فینال فاصله داشته، باید هم بتواند با این صلابت و آرامش از نخستین مدال تاریخ شمشیربازی در جهان بگوید و چند ساعت پس از ایستادن روی سکو، از این اتفاق بزرگ صحبت کند.
مدال خیلی ارزشمندی گرفتی ...
واقعا خدا را شکر. در سطح دنیا هر مدالی که ممکن بود را گرفته بودم غیر از این مدال. آرزویم گرفتن آن بود و اینکه یک روز بالاخره روی سکوی این تورنمنت هم بایستم که خوشبختانه امسال به آن رسیدم.
با توجه به روند ماه‌های گذشته فکرش را می‌کردی به نیمه نهایی برسی؟
درست که آرزویم بود اما کاملا فکرش را می‌کردم و در تهران که آماده می‌شدم برای سفر، به امید مدال ساکم را بستم. در مسابقات هم خوشبختانه خیلی باقدرت ظاهر شدم و در نهایت به نیمه نهایی و برنز رسیدم.
مدال قهرمانی جهان به خودی خود یکی از ارزشمندترین مدال‌هاست اما در سال المپیک و کسب سهمیه اهمیت بسیار بیشتری دارد. اینطور نیست؟
دقیقا. این مسابقات، تاثیر بسیار زیادی در رنکینگ جهانی و کسب سهمیه دارد. امتیازی که به نفرات داده می‌شود دو برابر جام‌های جهانی است و به همین خاطر تمام شمشیربازان مطرح دنیا با تمام قوا آمده بودند.
قرعه خوبی نصیبت شده بود؟
با توجه به اهمیت مسابقات، هیچ حریفی ساده به حساب نمی‌آمد. من در مجموع ۱۳ بار مسابقه دادم و با ۱۲ برد پشت سر هم به نیمه نهایی رسیدم. در بازی‌های اول دو شمشیرباز ژاپنی را شکست دادم که حریفان سرسختی بودند. در ادامه هم فرجانی را بردم که در دوره گذشته به جمع هشت نفر برتر رسیده بود. در یک شانزدهم ابراگیموف روس، نفر اول این کشور و نفر ششم دنیا را بردم و برای رسیدن به جمع چهار نفر هم به مصاف هرتونگ آلمانی رفتم؛ شمشیربازی که در چهار مسابقه اخیر جام جهانی همواره روی سکو بوده و حتی قهرمان هم شده. حالا هم در رده سوم برترین‌های جهان قرار دارد.
در نیمه نهایی چرا نشد که به پیروزی برسی؟ خسته شدی یا حریف آماده بود؟
بعد از ۱۲ بازی پرفشار و پشت سر هم، آنقدر اذیت شدم که سردرد بدی گرفتم. آنقدر فشار زیاد بود که حتی نمی‌توانستم سرم را خم کنم. به همین خاطر اصلا نتوانستم خوب بازی کنم و نتیجه هم نشان می‌‌دهد. اگر در شرایط عادی بازی می‌کردم قطعا با این اختلاف بازنده نمی‌شدم.
دقیقا. قبلا هم او را برده بودی و شانس این را داشتی که فینالیست شوی!
بله؛ در بازی‌های تیمی یکی، دو باری او را برده بودم. با این حال او شمشیرباز نامداری است و در ۲۰۱۷ قهرمان جهان شد. در بخش تیمی هم همواره تیمش را روی سکو می‌برد و شرایط بسیار خوبی دارد. این بار هم که در خانه بازی می‌کرد و شرایط برایش هموارتر بود.
در ماه‌های گذشته دوران سختی را پشت سر گذاشتی. نتایج خوبی در انفرادی کسب نمی‌کردی و مصدومیت هم مدام آزارت می‌داد. با چه انگیزه‌ای اینطور باقدرت به پیست برگشتی؟
در این مدت تمام رسانه‌ها بارها نوشتند که عابدینی افت کرده و از آقای فخری درباره‌اش می‌پرسیدند. با این حال او همیشه می‌گفت که مجتبی برمی‌گردد و باقدرت هم برمی‌گردد. صحبت‌های او بهترین و بزرگترین انگیزه برای من بود. به همین خاطر هم با وجود اینکه در پنج ماه گذشته دو مصدومیت سنگین از ناحیه مچ پا و ران داشتم، به میدان برگشتم. در این راه دکتر یاوری و خود پیمان فخری بیشترین کمک را به من کردند و حالا خوشحالم که با این مدال توانستم مزد زحماتشان را بدهم. این مدالی بود که نداشتیم و خدا کمک کرد تا آن را هم به ویترین افتخارات سابر ایران اضافه کنیم.
مجتبی عابدینی انگار عادت دارد به تاریخ‌سازی؛ از ۲۰۱۲ که برای نخستین بار سهمیه المپیک گرفتی تا ریو که به نیمه نهایی رسیدی و حالا هم که مدال جهانی. تاریخ‌سازی بعدی‌ات کجا خواهد بود؟
دقیقا. اولین‌های زیادی را به لطف خدا انجام دادم. حالا تنها مدال المپیک مانده است. امیدوارم اگر خدا بخواهد با مدال طلای ۲۰۲۰ کارم را در شمشیربازی تمام کنم.
- 16
- 1
