۵ اکتبر آخرین فرصت ایران برای ارائه مستندات به فدراسیون جهانی جودو است تا کمیته‌ای که مسئول رسیدگی به پرونده سعید ملایی است، بتواند با در دست داشتن اسناد ایران، حکم نهایی را درباره این پرونده بدهد؛ حکمی که دو لبه دارد. یا تعلیق موقتی ایران را برمی‌دارد یا این تعلیق را دائمی می‌کند و کار به دادگاه عالی حکمیت ورزش کشیده می‌شود.
فرصت ۲۱ روزه‌ای که فدراسیون جهانی به ایران داده، در کمتر از یک هفته دیگر به پایان می‌رسد و در این مهلت، باید مستندات محکمی آماده شود تا ۵ عضو کمیته بررسی پرونده ایران که هر کدام از یک کشور هستند، قانع شوند که با ایران رفتار سیاسی شده است. تلاش بر این است که اعلام شود فدراسیون جهانی با یک کار هدفمند، برای جذب سعید ملایی و رودررو قرار دادنش با ایران برنامه داشته و مدارکی هم در این زمینه وجود دارد.
نگرانی درباره آنچه پیش روی ورزش ایران است، یک طرف قضیه است اما آنچه باعث شده جودو، ورزش و حتی کشور با این مسأله مواجه شود، موضوع دیگری است که نباید راحت از کنار آن گذشت.
در حال حاضر شرایط به گونه‌ای پیش رفته که مدیران بخش‌های مختلف در کنار تلاش‌شان برای رفع تعلیق جودو و جلوگیری از کشاندن تعلیق به کل ورزش ایران، سعی دارند نشان دهند که خودشان در به وجود آمدن این مشکل نقشی نداشته اند اما آیا واقعاً این مشکل فقط زاییده افکار ویزر و همفکرانش در فدراسیون جهانی است؟
با گذشت چند روز از صدور حکم موقت و آرام‌تر شدن فضا، می‌توان در شرایط بهتری دلیل به وجود آمدن این مشکل را جویا شد و چه نگران‌کننده است وقتی می‌بینیم همه چیز به شورای برون‌مرزی ختم می‌شود.
مشکلی که امروز برای جودوی ایران به وجود آمده، عوامل مختلفی در پشت پرده دارد، از کار طولانی خارجی‌ها برای جذب سعید ملایی و حضور مداوم ورزشکاران پناهنده در اردو‌های خارجی تیم ملی جودو گرفته تا عدم تبیین و تشویق ورزشکاری مثل سعید ملایی اما همه چیز در این مسائل خلاصه نمی‌شود.
صحبتی که امروز از زبان تمام مسئولان مربوطه شنیده می‌شود، حکایت از این دارد که می‌دانستند برای سعید چنین برنامه‌ای چیده شده است؛ در این شرایط باید این سؤال را پرسید که پس با وجود این آگاهی چطور این فرصت فراهم شده و چرا مجوز سفر به ژاپن صادر شده است؟
این سؤال البته تازگی ندارد اما پاسخ‌هایی که در این مدت داده شده و در نهایت مدارکی که دیده شده، حکایت از کلی تناقض دارد که قابل تأمل است. چند روز قبل مسئولی در کمیته ملی المپیک با تردید درباره مطرح شدن این موضوع در نشست شورای برون مرزی صحبت کرد و چند دقیقه بعد معاونی در وزارت ورزش، با قطعیت گفت که این سفر مجوز شورای برون مرزی را داشته که البته از ابتدا مشخص بود بدون مجوز شورای برون مرزی هیچ سفری انجام نمی‌شود اما نکته اساسی این است که حتی در مورد این مسأله هم اطلاع‌رسانی دقیقی انجام نمی‌شود. ابتدا طرح این موضوع در شورای برون مرزی تکذیب می‌شود.
سپس تأیید می‌شود و می‌گویند به اصرار آرش میراسماعیلی این اتفاق افتاده اما از طرفی دیگر، چیزی کاملاً متفاوت شنیده می‌شود. اینکه معاون قهرمانی وزارت ورزش بعد از اینکه بریمانلو به دفترش رفته و بابت انجام نشدن سفر گلایه کرده، اصرار کرده که تیم ملی در رقابت‌های جهانی حاضر شود. در ادامه هم گفته می‌شود که تنها برای دو نفر، یعنی سعید ملایی و مجید زارعیان مجوز شورا صادر شده اما دیدن تصویر مصوبه شورای برون مرزی همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
چیزی که قطعی است اینکه مجوز شورای برون مرزی در تاریخ ۲۵ مردادماه برای ۵ نفر صادر شده است. آرش میراسماعیلی به‌عنوان رئیس فدراسیون مجوز گرفته تا در کنگره شرکت کند و دو ملی‌پوش به همراه سرپرست و مربی هم مصوبه اعزام داشته‌اند که حالا به هر دلیل ویزای بریمانلو نرسید و در نهایت سعید ملایی و زارعیان اعزام شدند.
مصوبه شورای برون مرزی در شرایطی صادر شده که همه مسئولان مربوطه می‌گویند از قبل تا ۸۰ درصد پیش بینی این اتفاق‌ها وجود داشته و به همین خاطر است که باید پرسید وقتی تا ۸۰ درصد وقوع این اتفاق محتمل بوده، چرا شورای برون مرزی برای انجام این سفر مجوز داده است؟
حتی اگر رئیس فدراسیون به اشتباه به انجام این سفر اصرار داشته، چرا اعضای شورای برون مرزی و در رأس آنها محمدرضا داورزنی این سفر را تأیید کرده‌اند. البته این مصوبه به امضای شروین اسبقیان رسیده اما تأیید نهایی با داورزنی است و اینجاست که باید از معاونت ورزش قهرمانی پرسید که چرا مجوز این سفر را داده است؟ آیا غیر از این است که همه می‌دانستند چنین مشکلاتی برای ورزش پیش می‌آید؟
در اینکه اگر سعید ملایی تصمیم به رفتن داشته، حتماً این اتفاق در جای دیگر می‌افتاده، تردیدی نیست اما اگر سعید ملایی به ژاپن نمی‌رفت، حتماً این همه تبلیغات منفی علیه کشور صورت نمی‌گرفت و ملایی در فضایی آرام‌تر جدا می‌شد؛ ضمن اینکه با یک کار بلند‌مدت می‌شد ملایی را علاقه‌مند به حضور در تیم ملی ایران حداقل تا المپیک توکیو کرد.
به هر حال اشتباهات زیادی در پروسه رفتن ملایی صورت گرفته و همین مسائل این نگرانی را بیشتر کرده که در یک هفته باقی مانده، چه شرایطی پیش می‌آید و آیا ممکن است در فضای فعلی که همه دارند تقصیر را گردن همدیگر می‌اندازند، فرصت دفاع خوب از بین برود؟
آزاده پیراکوه
- 13
- 6
