به گزارش جی پلاس، بعد از سپری کردن تورنمنت های پشت سرهم بازیکنان تیم ملی والیبال کاملا فرسوده شدند و در تمام بازی ها مشخص بود که آن ها شادابی همیشگی خود را ندارند. درباره علت اعزام بازیکنان اصلی به تمام رقابت ها به اندازه کافی صحبت شده است؛ هرچند که هنوز معلوم نیست کادرفنی اصرار به این کار داشته یا فدراسیون.
قبل از رقابت های جام جهانی ۲۰۱۹ که از ۹ مهر آغاز شد محمد موسوی اعلام کرد توانایی همراهی تیم ملی را ندارد و نیازمند استراحت است. موسوی در تمام تورنمنت ها شرکت داشت و خستگی او هم امری طبیعی بود. کادرفنی هم بدون هیچ مشکلی با درخواست موسوی موافقت کرد تا تیم ملی به جای ۱۴ بازیکن با ۱۳ بازیکن و بدون بازیکن با تجربه خود راهی ژاپن شود. در میانه های مسابقه ها نیز مصدومیت هایی که برای بازیکنان رخ داد کار را برای تیم و کادرفنی سخت کرد.
در این میان علاوه بر موسوی نفراتی چون غفور، معروف و عبادی پور هم بودند که تقریبا می توان گفت در تمام تورنمنت ها همراه تیم ملی شرکت کردند و آن ها هم علاوه بر مصدومیت، خستگی زیادی هم داشتند. قطعا استراحت دادن به بازیکنان با توجه به درپیش بودن رقابت های انتخابی المپیک در چین تصمیمی درست است اما نه فقط برای یک بازیکن!
در روزهای گذشته خبری مبنی برلژیونر شدن محمد موسوی منتشر شد و او به صورت رسمی به تیم "ایندیکپول اولشتن" لهستان پیوست. اتفاقی که نشان داد علت انصراف او فقط به خستگی و مصدومیت ارتباط نداشته است.
لژیونر شدن محمد موسوی سرعتی زن شایسته تیم ملی ایران اتفاق خوشایندی است اما این سوال پیش می آید که آیا او به خاطر انجام کارهای انتقالش به تیم لهستانی از تیم ملی کناره گیری کرد و یا فقط موضوع خستگی وجود داشته است؟
با توجه به شرایط نامساعد فدراسیون والیبال رخ دادن چنین مسائلی خیلی عجیب نیست اما اگر لژیونر شدن مهم ترین دلیل موسوی برای غیبت در تیم ملی باشد قطعا بازیکنان دیگر هم این رویه را در دستور کار خود قرار می دهند و هربار برای هردلیلی تیم ملی را ترک می کنند. اگر قرار براین بود که دیگر بازیکنان اصلی در ترکیب تیم ملی اعزامی به جام جهانی و در بازی ها حاضر باشند، محمد موسوی هم می توانست به تیم ملی کمک کند. در نهایت این انتقال تصمیم محمد موسوی را سوال برانگیزتر از قبل می کند و باید پرسید آیا لژیونر شدن از حضور در تیم ملی مهم تر بود؟
- 12
- 6
