به گزارش مهر، کشتی ایران در رقابتهای جهانی ۲۰۱۸ مجارستان با شکست بزرگی همراه شد که بزرگترین تبعات این سقوط قابل پیش بینی، استعفای رسول خادم از ریاست فدراسیون بود. استعفایی که نه تنها وزارت ورزش، بلکه بسیاری از اهالی کشتی و به ویژه منتقدان خادم هم از آن استقبال کردند و بر خلاف استعفای قبلی او، خیلی زود آنرا پذیرفتند.

 به هر حال مدتها از آن اتفاق گذشته و اهالی کشتی هم اکنون در انتظار انتخاب رئیس جدید فدراسیون هستند.انتظاری که با رفتار و سیاست های محتاطانه وزارت ورزش به عنوان متولی اصلی برگزاری مجمع عمومی، بسیار طولانی شده و با توجه به زمان محدود تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو، گوش شکسته‌ها را نگرانتر از قبل کرده است.

حساسیت بالای اهالی کشتی برای برگزاری فوری مجمع و معرفی رئیس فدراسیون از یک سو و بلاتکلیفی از اینکه آیا رئیس بعدی قصد همکاری با کادرهای فنی کشتی آزاد و فرنگی و برخی مسئولان فدراسیون را دارد یا خیر؛ از سویی دیگر باعث شده تا موج دیگری از نگرانی در فضای ورزش اول کشورمان بوجود آید.

وزارت ورزش به رغم تمام این نگرانی‌ها هنوز تصمیم قاطعی برای برگزاری مجمع عمومی اتخاذ نکرده و این تاخیر طولانی، شایعات فراوانی را نیز رقم زده است. شایعاتی مثل انتظار برای ورود گزینه مورد وثوق وزارت ورزش به صحنه رقابت و حضور فردی خارج از خانواده کشتی در عرصه ریاست این رشته پرافتخار.

از تمام این حواشی که بگذریم می توان از تاخیر مبهم و سوال برانگیز وزارت ورزش در اعلام زمان ثبت نام کاندیداها و برگزاری مجمع استنباط دیگری هم داشت.

طبق قانون مجامع، مدعیان رسیدن به صندلی ریاست فدراسیون کشتی ۱۰ روز کاری مهلت دارند که رسما برای حضور در رقابت انتخاباتی ثبت نام کنند. سپس نوبت به مسئولان دستگاه‌های نظارتی می رسد که باید در یک بازه زمانی ۴۵ روزه به بررسی و تایید صلاحیت کاندیداها بپردازند. با یک حساب سرانگشتی می توان به این واقعیت رسید که با اجرای این روند نمی توان امید زیادی به برگزاری مجمع تا پایان سالجاری داشت و به احتمال فراوان رئیس جدید فدراسیون کشتی در سال جدید مشخص و معرفی خواهد شد.

از سویی دیگر برخی از اهالی کشتی معتقدند وزارت ورزش سعی دارد فعلا امور فدراسیون کشتی را توسط سرپرست اداره کند تا زمانیکه تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی در رقابتهای قهرمانی آسیا به میدان بروند.

مسابقاتی که اوایل اردیبهشت ماه سال آینده در چین برگزار می شود و نتایج آن قطعا در انتخابات کشتی و ورود مدعیان جدید به عرصه رقابت تاثیرگذار  خواهد بود.

شاید در این میان همه چیز طبیعی و منطقی به نظر برسد، اما تنها چیزی که با این بلاتکلیفی از دست خواهد رفت، زمان است. کشتی ایران فرصت زیادی برای جبران ناکامی های قبلی در رقابتهای جهانی ۲۰۱۹ قزاقستان و المپیک ۲۰۲۰ توکیو ندارد و ادامه این روند می تواند سیستم اجرایی تیم های ملی و فدراسیون را با دغدغه ماندن یا رفتن همراه سازد.