۱۰ مورد از بهترین نقش آفرینی های بازیگران در سریال های تلویزیونی [قسمت اول]

تلویزیون همواره بازیگران بسیار قابلی داشته که گاهی اوقات در فیلم های سینمایی نیز بازی کرده اند یا بازیگرانی که در هر دو عرصه شناخته شده بوده اند، بازیگرانی مانند مارتین شین، بندیکت کامبربچ، کیفر ساثرلند، جیمز اسپیدر و دیگران. اما بازیگرانی نیز وجود دارند که از بازیگران برجسته عرصه سینما بوده یا به خاطر کارهای سینمایی شان شناخته می شدند و ناگهان در یک سریال تلویزیونی ظاهر شدند. حتی اگر این افراد همچنان شهرت عمده خود را مرهون فعالیت های سینمایی شان باشند نیز ممکن است در عرصه تلویزیون نیز مورد توجه قرار گرفته و بر طرفداران آن ها افزوده شود. بسیاری از چنین نمونه هایی در دهه حاضر رخ داده اند.

در گذشته شبکه HBO بود که این اعتبار را به بازیگران سرشناس عرصه سینمایی می بخشید اما این روزها دیگر تنها این شبکه نیست. اکنون تلویزیون، دستکم در ایالات متحده، در عصر طلایی خود به سر می برد و حتی تلویزیون بریتانیا نیز شاهد برخی از این حضورهای غافلگیر کننده بوده که نمونه بارز آن را می توان حضور هیو گرانت در سریال پرطرفدار «یک رسوایی کاملاً انگلیسی» (A Very English Scandal) دانست. نقش آفرینی های بی نقص زیادی در عرصه تلویزیون صورت گرفته که انتخاب تنها ۱۰ مورد را سخت می سازد اما در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ مورد از بهترین نقش آفرینی هایی که توسط بازیگران سینما در عرصه تلویزیون صورت گرفته آشنا کنیم.

۱۰- کوین اسپیسی و رابین رایت- «خانه پوشالی»

کوین اسپیسی یک بازیگر بسیار سرشناس در حوزه تئاتر بود و در ادامه موفق شد نقش هایی بزرگ و بزرگ تر در سینما بدست آورد تا اینکه در سال ۱۹۹۵ با دو فیلم بسیار موفق به اوج شهرت رسید. در مورد رابین رایت نیز وی همواره به خاطر نقش آفرینی های قوی و تاثیرگذارش و کلاسیک های فراموش نشدنی مانند «عروس شاهزاده» (The Princess Bride) و «فارست گامپ» (Forrest Gump) شناخته می شد.

سریال «خانه پوشالی» (House of Cards) فرصتی برای این دو بازیگر بزرگ بود که استعداد و مهارت خود در بازیگری را در قالب تلویزیون نیز محک بزنند. این سریال تلویزیونی اقتباسی از یک سریال کوتاه ساخته بی بی سی در سال ۱۹۹۰ با همین عنوان بود که خود بر اساس رمانی نوشته مایکل دابز ساخته شده بود. اپیزود آزمایشی این سریال توسط دیوید فینچر کارگردانی شد و چندین کارگردان سرشناس دیگر مانند جوئل شوماخر و جیمز فولی نیز برخی از دیگر اپیزودهای آن را ساختند و همه این عوامل باعث شد که این سریال ظاهری حیرت انگیز در مقیاس سینمایی داشته باشد. اسپیسی و رایت در مقام یک زوج بیرحم و جاه طلب که دائماً در جستجوی قدرت بیشتر هستند توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کردند.

اگر چه فرانک و کلر آندروود بارها به خاطر تکرار و کلیشه و البته تک بعدی بودن مورد انتقاد قرار گرفته اند اما بازی های این دو دل طرفداران تلویزیون را ربوده بود و هر دو بازیگر ، و به ویژه اسپیسی، نسل جدیدی از طرفداران تلویزیون را به خود راغب ساخت. جالب تر این که موفقیت این سریال و جوایز متعددی که بازیگران اصلی و کلیت تیم تهیه کننده دریافت کردند باعث شد که بازیگران سرشناس دیگری نیز به سمت تلویزیون کشیده شوند.

اسپیسی پس از اتهام هایی مبنی بر سوء استفاده جنسی از این پروژه اخراج شد و رایت نیز تمامی بار سریال را در فصل نهایی داستان به دوش کشید. اگر چه بسیاری از تماشاگران و طرفداران از اتمام سریال و رسوایی اسپیسی ناخشنود و حتی عصبانی بودند اما فصل نهایی سریال نیز با استقبال منتقدان همراه شد. گرگ کینیر و دیان لین نیز قدرت ستارگی مضاعفی به فصل نهایی سریال بخشیده و توانستند جای خالی اسپیسی را پر کنند.

۹- مدس میکلسن- «هانیبال»

هانیبال لکتر تنها مشهورترین قاتل سریالی دنیای سینما و تلویزیون نیست بلکه از لحاظ روانی، ایفا کردن نقش او نیز بسیار دشوار است. و برای شخصیتی که بسیاری تنها او را با نسخه کلاسیک آنتونی هاپکینز می شناسند، کاملاً واضح بود که چرا از همان ابتدا بحث ها و شک هایی در مورد موفقیت سریال «هانیبال» (Hannibal) وجود داشت.

اما مدس میکلسن- که می توان او را مشهورترین بازیگر دانمارکی عصر حاضر دانست و بیشتر ستارگی خود را مدیون فیلم هایی است که در دانمارک بازی کرده و در سینمای ایالات متحده به عنوان یک بازیگر شخصیت شناخته می شود- در ایفای این نقش کاملاً متمایز و منحصربفرد عمل کرده و به سریال کمک کرد که به یکی از پرطرفدارترین و تحسین شده ترین سریال های عصر خود تبدیل شود. میکلسن بازیگری با یک حس سردی خاص است که به او کمک می کند جزییات ریز در شخصیتش را پیدا کرده و به شکلی ترسناک و رازآلود به نمایش بگذارد. برای مثال او حتی در فیلم «کازینو رویال» (Casino Royale) نیز موفق شد چنین حسی را به تصویر بکشد.

او مانند آنچه که آنتونی هاپیکنز در «سکوت بره ها» (The Silence of the Lambs) به نظر می رسد ترسناک و چندش آور نیست بلکه بیشتر به یک شخصیت متفکر تحصیلکرده و کنجکاو شبیه است. او همیشه شما را در حالت گیجی و حدس زدن نگه می دارد و گاهی در قالب یک خون آشام جلوه می کند. جای تعجب ندارد که واکنش های فیزیکی میکلسن، او را به بهترین گزینه برای یک سریال ترسناک گوتیک تبدیل می سازد. او بیشتر دقیق، بیشتر حقه باز و البته دارای قدرت تاثیرگذاری بیشتری بر دیگران است.

مهم نیست که او، هاپکینز یا هر کس دیگری را در نقش هانیبال لکتر ترجیح دهید اما همه تاکید دارند که میکلسن در این نقش فوق العاده کار کرده و جای تعجب ندارد که سریال «هانیبال» او را در میان طرفداران سریال های رازآلود و ترسناک محبوب کرده و این محبوبیت چنان است که اگر چه سال ها از اتمام «هانیبال» می گذرد اما بسیاری از طرفداران آن هنوز هم امیداورند بزودی شاهد بازگشت این سریال باشند.

۸- آل پاچینو و مریل استریپ- «فرشتگان در آمریکا»

سریال «فرشتگان در آمریکا» (Angels in America) که توسط مایلک نیکولز بزرگ و بر اساس یک نمایشنامه برنده جایزه پولیتزر به همین نام نوشته تونی کوشنر ساخته شده یک اقتباس تلویزیونی زیبا و بی نقص است. نیکولز همچنین بازیگران تراز اولی را برای هنرنمایی در این سریال کوتاه برگزید که از آن میان می توان به آل پاچینو، مریل استریپ، اما تامپسون، ماری لوییز پارکر، جفری رایت و پاتریک ویلسون اشاره کرد.

احتمالاً این یکی از بهترین دسته بازیگران انتخاب شده در تاریخ تلویزیون برای یک سریال است. این چهره ها نه تنها بازیگرانی بسیار بزرگ و سرشناس هستند بلکه در سریال مذکور فرصت و فضایی قابل توجه برای درخشیدن دریافت می کنند. همچنین این سریال مجالی برای دیدن هنرنمایی دو نفر از بزرگ ترین بازیگران تاریخ سینما، آل پاچینو و مریل استریپ، از قاب تلویزیون بود. هر دوی آن ها به حق برای بازی های خیره کننده خود برنده جایزه امی شدند.

در این سریال که هنوز هم یکی از بهترین و موثرترین داستان های گفته شده در مورد بیماری ایدز است، پاچینو نقش روی کوهن را بازی می کند که او توانسته شخصیت چند لایه با قدرت فاسد کننده و تمایلات خود فریبی او را به شکلی واقعی به تصویر بکشد. پاچینو با چنین نقش هایی غریبه نیست، منظورم بازی در نفش تونی مونتانا در فیلم فراموش نشدنی «صورت زخمی» (Scarface)  است.

در مورد مریل استریپ نیز، او نقش یک فرشته، یک خاخام سالخورده و یک مادر مورمون را بازی می کند و در طی سکانس هایش با پاچینو به روح اتل روزنبرگ در می آید که کوهن برای کشتن او فرستاده است. طرفداران سینما و تلویزیون برای دیدن این دو بازیگر افسانه ای در کنار مهم سال ها صبر کرده بودند تا در نهایت این سریال منتشر شد اما نتیجه کار بسیار بیشتر از این همه صبر را داشت. هر دوی آن ها فوق العاده، ترسناک و تاثیرگذار و تماشای آن ها لذت بخش و محصور کننده است. البته دیگر بازیگران سریال نیز به نوبه خود بازی های خارق العاده ای ارائه داده اند.

۷- جود لا- «پاپ جوان»

وقتی که عنوان سریال «پاپ جوان» (The Young Pope) را می شنوید فکر خواهید کرد که قرار است سریالی در مورد یک پاپ ترقی خواه و لیبرال یا نوعی پاپ انقلابی مواجه شوید زیرا همانطور که عنوان سریال نشان می دهد با یک پاپ جوان طرف هستید. این سریال طوری آغاز می شود که شما را به همین نوع تفکر وا می دارد اما در واقعیت شما اشتباه فکر می کنید.

پائولو سورنتینو در این سریال چیز دیگری در مخیله خود دارد اما نمی خواهد شما بدانید که در مغز نقش شخصیت اصلی سریالش- پاپ پایوس سیزدهم منافق با بازی جود لا که همواره نشان داده بازیگر قابل اعتمادی است- چه می گذرد. او اینجا و آنجا سرنخ هایی به شما می دهد اما نمی گذارد که همه چیز را در مورد او بفهمید. سورنتینو به مخاطب خود اعتماد می کند تا جاهای خالی را پر کند و بازی قوی و چند لایه لا نیز در این امر کمک زیادی به مخاطب و کارگردان می کند.

همانطور که انتظار می رفت، رسانه های کاتولیک وابسته به واتیکان در داخل و خارج ایتالیا این سریال را مورد نکوهش قرار دادند اما منتقدان تلویزیونی آن را ستوده و همه از بازی فوق العاده جود لا در این نقش اظهار رضایت کردند. لا از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ در اوج اعتبار خود قرار داشت و می شد او را همه جا دید. استعداد او در بازیگری باعث شد بتواند جوایز سینمایی متعددی دریافت کند و توسط منتقدان تحسین شود در حالی که مجلات سرگرمی بیشتر به خاطر ظاهر و زندگی شخصی اش به سراغ او می رفتند.

از آن زمان به بعد جود لا موفق شده از توجه دنیای سرگرمی به خود بکاهد و اگر چه دیگر مانند گذشته در کانون توجه قرار ندارد اما هنوز هم در عرصه بازیگری موفق بوده و پروژه های عموماً جذابی را انتخاب می کند. با این وجود، بازی او در «پاپ جوان» بهترین نقش آفرینی او در سال های اخیر بوده که فرصتی برای ایفای یک نقش بسیار پیچیده را برایش فراهم ساخته و ما را با یک شخصیت جذاب و دوست داشتنی آشنا کرد.

۶- استیو بوشمی- «امپراطوری بوردواک»

استیو بوشمی سابقه حضور در تلویزیون را دارد. وی در سریال معروف و دیدنی «خانواده سوپرانو» (The Sopranos) و چندین سریال دیگر بازی کرده و اکنون نیز در حال بازی در یک سریال کمدی به نام «معجزه گران» (Miracle Workers) است اما او را به عنوان یک بازیگر سینمایی می شناسند. او در فیلم های هالیوودی که بازی کرده همواره بازیگر شخصیت بوده و به همین دلیل می توانید او را در برخی از بهترین فیلم های کوئنتین تارانتینو و برادران کوئن ببینید که درها را برای او به منظور ایفای نقش های مکمل در فیلم های استودیویی مانند «هواپیمای محکومین» (Con Air) و «آرماگدون» (Armageddon) باز کردند، و همزمان می توان او را در نقش هایی کوتاه در قالب شخصیت هایی غیرعادی مشاهده کرد.

در سینمای مستقل، او گاهی این فرصت را داشته که نقش شخصیت اصلی داستان را بازی کند که از آن میان می توان به بازی فراموش نشدنی اش در فیلم «زندگی در بیخبری» (Living in Oblivion) اشاره کرد. از این رو کسانی که بوشمی را در این فیلم ها دیده اند می دانند که او می تواند نقش شخصیت اصلی ماجرا را نیز به خوبی بازی کند به خصوص اگر شخصیتی بیرحم، فاسد و خلافکار باشد، همان نقشی که در فیلم «کارهایی که پس از مرگ در دنور می توان انجام داد» (Things to Do In Denver When You’re Dead) از او سراغ داریم. اما علیرغم تمامی این مواردی که گفتیم، بوشمی توانست با بازی در نقش ناکی تامپسون، یک سیاستمدار قدرتمند اما فاسد که زندگی دوگانه ای به عنوان یک گانگستر دارد ما را حیرت زده سازد.

از زمانی که مارتین اسکورسیزی اپیزود آزمایشی سریال «امپراطوری بوردواک» (Boardwalk Empire) را کارگردانی کرد، این سریال همچنان به تصویر کشیدن ماجراهای جذاب تامپسون ادامه داد و حتی در ضعیف ترین فصل ها نیز چیزی از علاقه تماشاگران به سریال کاسته نشد. استیو بوشمی در این سریال فرصت های زیادی برای درخشش و نمایان ساختن جنبه های مختلف شخصیت ناکی تامپسون یافت.

بازی او در این نقش اما به نحوی کمتر از شایستگی اش مورد توجه قرار گرفته و شاید جا داشت که به عنوان یکی از بهترین نقش آفرینی ها در درام های جنایی مورد استقبال بسیار بیشتری قرار گیرد. البته نباید از کنار بازی های عالی دیگر بازیگران سریال از جمله کلی مک دونالد، مایکل پیت و مایکل شانون نیز گذشت.