نگاهی به فیلم «شبی که ماه کامل شد»

نرگس آبیار با ساخت چهارمین فیلم بلند خود«شبی که ماه کامل شد» سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را از حیث مختلف رونق بخشید. در نگاه نخست چیزی که بیش از هر چیز توجه نگارنده را به خود جلب کرد، جسارت یک کارگردان زن در سینمایی ایران در انتخاب یک سوژه جسورانه و استفاده از پروداکشن عظیم است.

اگر اسم کارگردان را از روی فیلم برداریم شاید به ذهن تماشاگر خطور نکند که این فیلم کار یک فیلمساز زن است و این موضوع باعث شد تا ازاین‌پس، بدون نگاه به جنسیت فیلمساز توقع ساخت یک اثر استاندارد در ژانرهای مختلف را از فیلمسازان داشته باشیم. نرگس آبیار در این فیلم یک داستان واقعی که برای کمتر از دو دهه پیش است را درقالب یک تریلر عاشقانه روایت می‌کند. او در روایتش - با توجه به آنچه از طریق رسانه‌ها از زندگی خانوادگی عبدالمالک ریگی منتشرشده- به اصل اتفاق وفادار مانده و سعی کرده با یک سناریو درست یک داستان عاشقانه را در دل خشونت افراطی گروه جند‌ا...روایت کند.

زمان فیلم در حدود ۱۴۰ دقیقه است اما با فرازوفرود و شخصیت‌پردازی‌های درستی که این فیلمنامه دارد ریتم فیلم کاملا یکدست است و در لحظات موردنیاز تماشاگر دچار غافلگیری و تعلیق می‌شود. انتخاب این سوژه در کنار جسارت، هوشمندی نیز نیاز داشت تا فیلمساز دچار شعارزدگی و نگاه یک‌سویه به موضوع نشود اما آبیار از این حیث نیز سربلند شد و سعی کرد هرچند در مواردی کوتاه حساب مردم بلوچ را از گروه‌ تکفیری تفکیک کند و باوجود نمایش صحنه‌های اکشن و خشونت‌های بی‌منطق گروه تکفیری، از روایت عاشقانه خود غافل نماند. شاید به همین دلیل است که حجم صحنه‌های اکشن در فیلم زیاد نیست.در کنار سوژه جذاب، فیلمنامه و شخصیت‌پردازی درست و یک کارگردانی خوب «شبی که ماه کامل شد» ازنظر بازی بازیگران نیز قابل‌توجه است.

مجموع بازی‌های این فیلم با توجه به اینکه فیلمساز در انتخاب بازیگران برای بازی در کاراکترها نیز تمام سعی خود را داشته تا به اصل اتفاق وفادار بماند در حدی از استاندارد و کیفیت است، این توجه کارگردان را می‌توان در انتخاب بازیگران باسابقه کاری مختلف دید. هوتن شکیبا که پیش‌ازاین با بازی در تئاترهای مختلف و صداپیشگی در مجموعه کلاه قرمزی و بازی در مجموعه‌های طنز به مخاطب معرفی‌شده بود، با بازی در نقش«عبدالحمید» برادر«عبدالمالک» یک بازی قابل‌تأمل از خود نشان داد.

او تنها کاراکتری در این فیلم است که شخصیتش از ابتدا تا انتهای داستان دچار تغییرات محسوس شده و تردید و استحاله او به‌وضوح در بازیش مشهود است. الناز شاکر دوست نیز با بازی در نقش«فائزه» نسبت به کارنامه کاری خودش رشد محسوسی داشته اما ضعف او در بیان دیالوگ و ریتم تند او در ادای کلمات باعث شد تا تماشاگر توجه بیشتری به دیالوگ‌های او داشته باشد تا کلمه‌ای را از دست ندهد.

اما یکی از نقش‌های مکمل و بسیار قابل‌توجه در این اثر را فرشته صدر عرفایی در نقش«غمناز» مادر «عبدالحمید و عبدالمالک» بازی کرد. گریم، بازی با نگاه، بدن و بیان مناسب این بازیگر باعث شد تا تماشاگر پس از سال‌ها بار دیگر از بازی درست او به وجد بیاید.نرگس آبیار در «شبی که ماه کامل شد» تقابل عشق و وظیفه و چالش‌های موجود به این دو را به‌درستی به نمایش می‌گذارد و تماشاگر باوجود انزجاری که از تصمیم و تغییر شخصیت یک‌باره «عبدالحمید» دارد از او متنفر نشده و دلش برایش می‌سوزد.