شجریان در وطنش نمی‌تواند بخواند، من در شهرم نمی‌توانم بنوازم

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی این برنامه، چهلمین نشست عمومی انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر دلیجان، تحت عنوان «شب حافظ و موسیقی» به همت انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر دلیجان و با حضور «کیوان ساکت»، «مجید پازوکی» مدیر دفتر انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر شاهرود و تهیه‌کننده آثار موسیقایی و سینمایی و «مهدی بهزادپور» معروف به استاد بهزاد، «محمد کُردی» فرماندار دلیجان، «مهدی اسماعیلی» شهردار این شهرستان، «کورش فتاحی» هنرمند، مدیر و از اعضای هیأت مدیره دفتر دفتر انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر دلیجان، «فروغ بهمن‌پور» پژوهشگر موسیقی و تاریخ‌نگار، «حمید صادقی» رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دلیجان، اعضای شورای شهر و مردم فرهنگ‌دوست دلیجان و علاقه‌مندان به موسیقی و ادبیات ۱۰ مردادماه در فضای باز موزه مردم‌شناسی دلیجان در استان مرکزی برگزار شد.

در ابتدای این نشست که «کورش فتاحی» از شخصیت‌های فرهنگی شهرستان دلیجان و از اعضای هیأت مدیره دفتر دفتر انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر شاهرود، اجرای آن را برعهده داشت، با خواندن قطعه شعری، یاد و خاطره زنده‌یاد «حسین حافظی» شاعر جوان تازه درگذشته را گرامی داشت. همچنین «پاییز رحیمی» شاعر و مدیر دفتر انجمن دوستداران حافظ دلیجان، شعری را خواند.

در ادامه، «مجید پازوکی» مدیر دفتر انجمن ملی دوستداران حافظ دفتر شاهرود، گفت: حملاتی که حافظ به زاهدان ریایی و به دین‌فروشان می‌کند، به لحاظ مطالعات و عمقی است که در دین‌شناسی و قرآن‌پژوهی به آن رسیده است؛ اما چرا به ایشان حافظ می‌گویند؟ روزی در محضر استاد شجریان بودم، دورانی که او در صحت و سلامتی کامل به‌سر می‌بردند و آرزو می‌کنم که این سلامتی به او بازگردد و سایه او بر سر هنر مملکت مستدام باشد. شجریان به من گفت، چرا به ایشان حافظ می‌گفتند؟ و بعد توضیح داد، حافظ خواننده بزرگ و آوازه‌خوان بود، ضمن این‌که موسیقیدان بزرگی بود و در جای جای اشعارش از سازها و نغمات و مقامات خسروانی نام می‌برد؛ موسیقیدان بزرگی بوده و با لحن خوش می‌خوانده است.

او ادامه داد: بعدها که مطالعه کردم، فهمیدم، در قرن دهم به خوانندگان بزرگ «حافظ» می‌گفتند و کسانی بودند که هم خوب می‌خواندند و هم خوب شعر می‌سرودند و این دلیل اصلی این عنوان است. در واقع، موسیقی باعث می‌شود که مفهوم و ذات اصلی اشعار حافظ به ما انتقال پیدا کند و علت وحشت بعضی‌ها از این نوع موسیقی، اندیشه‌ای است که در شعر حافظ و تفکری است که در شعر مولاناست.

این تهیه‌کننده آثار موسیقایی و سینمایی در بخش دیگری از سخنانش گفت: من به‌شخصه ناراحت می‌شوم وقتی می‌بینم فردی می‌آید و محل برگزاری کنسرت «شهرام ناظری» را پلمب می‌کند. واقعا از آن روز حال خوشی ندارم که استاد بزرگی به آنجا برود و در سالن را روی او ببندند، این یک فاجعه غم‌انگیز است. این یعنی چه؟ حنجره‌ها را که نمی‌شود پلمب کرد، زبان‌ها را که نمی‌شود بست، موسیقی هفت‌هزار سال قدمت دارد. ما چند نفر مثل شجریان داریم، تاریخ این مملکت، شجریان دیگری به خود نمی‌بیند. این نغمات، آوازها و لحن‌ها سینه به سینه به دست ما رسیده است و ناقلان آن، همین بزرگانی هستند که ما باید قدرشان را بدانیم، قدر این میراث و این گنجینه‌های نایاب را باید بدانیم.

پازوکی افزود: من با سیستم دولتی کار نمی‌کنم و فکر می‌کنم سیستم دولتی درباره فرهنگ و هنر بسیار غفلت کرده است و نتیجه و بازتاب آن را در مسائل اجتماعی خود می‌بینیم. باید قدر هنرمندان و بزرگان‌مان را بدانیم و به ایرانی بودن خودمان ببالیم، من خیلی ناراحتم و همیشه هم اعتراض کرده‌ام، چرا شجریان نباید هشت سال بخواند؟ صدای شجریان دیگر تکرار نمی‌شود. شجریان بود که حافظ را به ما شناساند، شهرام ناظری بود که مولانا را به ما معرفی کرد.

در بخش دیگری از این مراسم، گروه موسیقی آموزشگاه «آسمان» به سرپرستی «امیرهوشنگ ابراهیمی» قطعاتی را اجرا کرد و پایان‌بخش «شب حافظ و موسیقی»، «کیوان ساکت» با ساز سه‌تار و «مهدی بهزادپور» ـ خواننده قدیمی موسیقی ایرانی و استاد آواز - برنامه‌ای بداهه را به افتخار حافظ دوستان تقدیم هنرمندان شهرستان دلیجان کردند.

در ادامه این مراسم، «محمد کُردی» فرماندار شهرستان دلیجان، با تقدیم دیوان بدیل دهلوی، لوح تقدیر و دسته گُل، از هنرمندان و شخصیت‌های حاضر در فضای باز موزه مردم‌شناسی دلیجان تقدیر کرد و در سخنان کوتاهی گفت: شهرستان دلیجان روز به روز بلوغ فرهنگی خود را در حوزه هنردوستی و تکریم ارزش‌های هنری به‌شکل زیباتری از گذشته نشان می‌دهد و صاحبان اندیشه، فکر و پویایی این سرزمین در مراسم گوناگون و بویژه در حوزه فرهنگ، گرد هم می‌آیند و تحت عناوین گوناگون، فضایی عطرآگینی را برای شهر پرتلاش و قدیمی و افتخارآمیز دلیجان مهیا می‌کنند.

او همچنین گفت: امشب افتخار بزرگی بود که در محضر هنرمندان سرشناس کشور بودیم و سه‌تارنوازی بی‌نظیر و روح‌افزای استاد «کیوان ساکت» را در کنار صدای دلنیشین استاد «مهدی بهزادپور» شنیدیم. امیدوارم این نواهای ماندگار که در سلسله جنبان آن، استاد بزرگوار و فرهیخته ما استاد شجریان قرار دارد و ان‌شاءالله که به یاد تمام موسیقیدانان عزیز کشور باشیم و این‌که ایران همیشه با ذوق و هنر و اندیشه و فکر توأم بوده است و به ایرانی بودن خودمان افتخار می‌کنیم و با کمک و همیاری یکدیگر آن را آباد و سرفراز کنیم.

در بخش دیگری از برنامه، «کیوان ساکت»، نوازنده تار، سه‌تار و آهنگساز، گفت: برای نخستین‌بار است که در شهرستان دلیجان حضور پیدا می‌کنم و آن چیزی که از شما به ما رسید، احساس شما بود که نواخته شد و من فقط یک عامل اجرا بودم.

او اضافه کرد: من در بسیاری از شهرهای ایران و جهان اجرا داشته‌ام، کمتر شهری در وطنم هست که من سعادت دیدار آن را نداشته باشم، در کوچک‌ترین شهرها تا شهرهای مرکزی کشور، برنامه اجرا کرده‌ام، فقط در شهر خودم، مشهد سال‌هاست که متأسفانه برنامه اجرا نکرده‌ام. هم استاد شجریان در وطن خودش نمی‌تواند بخواند و هم ما در شهر خودمان مشهد نمی‌توانیم بنوازیم.