«گیل شیهی» نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی از دنیا رفت

به گزارش ایبنا به نقل از نیویورک تایمز، "گیل شیهی" نویسنده امریکایی که مهارت های آموخته خود را در راستای کشف تحولات فرهنگی دهه ۶۰ تا ۷۰ میلادی و رسیدن به یک بینش روانشناسانه درباره چهره های سرشناسی چون هیلاری کلینتون، مارگارت تاچر، میخائیل گورباچف، انور سادات و بوش پدر و پسر به کار برد در بیمارستانی در نیویورک در سن ۸۳ سالگی و بر اثر بیماری ذات الریه از دنیا رفت.

گیل شیهی که در سراسر زندگی پربار خود ۱۷ کتاب و تعداد بی شماری مقاله های قابل اعتنا برای روزنامه هایی چون نیوروک تایمز و مجله ونتی فر نوشت روزنامه نگاری بود که برای یافتن سرنخ هایی از روش های رفتاری شخصیت های عمومی به زندگی های درونی آن ها دقیق می شد و گرایش های اجتماعی را بعنوان راهنما و نشانه تغییرات فرهنگی مورد بررسی قرار می داد. تخصص او در مقاله هایی که می نوشت ایجاد ارتباط بین نقاطی از بیوگرافی اشخاص در نشان دادن سرنوشت آنها بود.

از میان ۱۷ کتابی که گیل شیهی در زندگی حرفه ای خود نگاشت کتاب «گذرها» (۱۹۷۶) از اهمیت و اعتبار ویژه ای برخوردار است. او در این کتاب به طرح بحران های قابل پیش بینی و تغییرات ناگزیر بزرگ سالی پرداخت و نشان داد چطور از دل این بحران ها میتوان فرصتی برای تغییرات خلاقانه بیرون کشید. کتاب بعد از انتشار ۱۰ میلیون نسخه فروخت و از سوی کتاب خانه کنگره به عنوان یکی از ۱۰ کتاب تاثیرگذار عصر مدرن نامگذاری شد و بیش از سه سال نیز در فهرست پرفروش های نیویورک تایمز باقی ماند.

نویسنده در مقدمه کتاب اشاره کرد که بیشتر مطالعاتش در اطراف کودکان و کهنسالان متمرکز بوده ولی در این کتاب تلاش کرده تا گروه وسیع بزرگسال را در مرکز توجه قرار دهد.

گیل شیهی در این کتاب با امیدبخشی به افرادی که بزرگسالی را تجربه می کنند این طور نتیجه می گیرد: «هر چه پیرتر بهتر.»

خانم شیهی مفهوم گذرها را در کتاب های بعدی خود بسط داد و در آثار بعدی که به ترتیب منتشر کرد درباره مراحل دیگر زندگی و بحران های مربوط به آن نوشت. از دیگر کتاب های او با همین مضمون میتوان به «گذرگاه خاموش» در سال ۱۹۹۲ درباره یائسگی، «گذرگاه های جدید:برنامه ریزی زندگی در گذر زمان» در سال۱۹۹۵ که میان سالی را منسوخ اعلام می کند و گزینه های جدیدی را بعد از ۵۰ سالگی کشف می کند و «درک گذرگاه های مردان» در سال ۱۹۹۸ اشاره کرد.

او در سال ۲۰۱۴ با نوشتن آخرین کتابش با عنوان «شهامت: گذرگاهای من» به زندگی شخصی خود پرداخت. هرچند بسياري منتقدان این کتاب را به اندازه کافی روشنگرانه و افشاگرانه تلقی نکردند و به انتقاد از او پرداختند.