رأی صادر شده برای محمدحسین کنعانی‌زادگان غیر قابل پیش‌بینی بود.
این رأی را بخوانید: «مبلغ یک میلیارد ریال جریمه نقدی و محرومیت از دو بازی ملی مسابقه فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی». بلافاصله پس از دیدن این حکم چند سؤال ذهنم را درگیر کرد.
اول اینکه اگر کنعانی‌زادگان جرمی مرتکب شده که انتهایش به اتوبوس و ماجراهای غیر‌اخلاقی می‌رسد که این رأی اصلاً رأی نیست. یعنی اصلاً نمی‌شود به آن گفت یک تنبیه مناسب تا درس عبرتی شود برای هر کسی که بخواهد خدشه‌ای به حرمت‌ها، اخلاقیات و منافع ملی وارد کند.
محرومیت از دو بازی تشریفاتی چه سودی دارد؟ سؤال بعد اینجاست که اگر کنعانی‌زادگان جرمی را مرتکب نشده چرا او را محروم و البته جریمه نقدی کرده‌اید؟
آقایان در کمیته اخلاق. همه ما می‌دانیم که محمدحسین یکی از خوب‌های تیم ملی است، همه تلاش خودش را هم کرده و می‌تواند یکی از گزینه‌ها برای خط دفاعی در تیم ملی باشد اما بدون تعارف یک چیزی بپرسم؟ چه کسی را با دادن این حکم مسخره کرده‌اید؟ قرار بوده کسی را دست بیندازید؟ این حکمی که دادید نه اخلاقی است و نه می‌شود در کفه انصاف روی ترازو گذاشت.
خیلی بهتر بود که هیچ حکمی نمی‌دادید و به قول پوپولیست‌ها می‌زدید زیر میز و همه چیز را تکذیب می‌کردید. با این شکل هم حرمت تیم ملی حفظ می‌شد، هم کمیته اخلاق و هم خود کنعانی‌زادگان.
حرف ما این نیست که باید این فوتبالیست را نابود کنید اما آقایان در کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال؛ وقتی داشتید این حکم را می‌دادید پرونده‌های قبلی خیلی از فوتبالیست‌ها را مرور کردید؟ یکدفعه یاد مهدی رحمتی و عکسی که از او در خارج از کشور با یک خانم منتشر شد افتادم! می‌زنم روی پیشانی‌ام و می‌گویم: «اصلاً چرا آن زمان سید را محروم کردند؟» رفتم عقب‌تر و رسیدم به مرحوم میناوند و مجاهد خذیراوی و خیلی‌های دیگر که فوتبال‌شان نابود شد. ما نمی‌گوییم کسی را با دادن حکم‌های عجیب و غریب نابود کنید اما کاش این حکم را نداده بودید... کاش...
- 14
- 1
