فوتبال ایران شرایط عجیبی دارد، یک روز تیم‌ها متحد می‌شوند و علیه ازسرگیری لیگ برتر فوتبال ایران موضع‌گیری می‌کنند و فردای آن روز چند تیم دیگر در تقبیح این اتحاد و موضع‌گیری‌ها بیانیه می‌دهند و درراستای منافع فوتبال و هواداران‌شان خواستار شروع دوباره لیگ می‌شوند. استقلالی‌ها ازجمله افرادی بودند که ترجیح‌شان لغو مسابقات بود با این حال دیروز عنوان شد که احتمالا از دهه سوم خرداد مسابقات لیگ ازسرگرفته خواهد شد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با صالح مصطفوی، مربی تیم فوتبال استقلال درباره لیگ و حواشی آن را در زیر می‌خوانید.
از خبر مهم روز شروع کنیم. قرار است رقابت‌های لیگ برتر مجددا آغاز شود و ظاهرا شما به‌خاطر وضعیت کرونا چندان موافق نبودید.
در این خصوص به‌اندازه‌ای صحبت شده که شاید مسائلی که عنوان شود یک مقدار تکراری باشد. متاسفانه کسانی که درباره سلامت مردم، بازیکنان و کادرفنی و خانواده‌هایشان صحبت می‌کنند متهم می‌شوند به ترس از قهرمان‌شدن پرسپولیس درحالی که فوتبال رقابتی در داخل زمین است. شما بازی می‌کنید و در همان زمین هم نتیجه قهرمانی به‌دست می‌آید. سالیان پیش را به‌یاد می‌آورم که تیم فوتبال بهمن حدود ۱۱ امتیاز در فاصله ده، دوازده هفته مانده به پایان رقابت‌ها از تیم دوم جدول پیش بود اما درنهایت تیم دیگری قهرمان شد.
شاید در این فصل هم این اتفاق بیفتد و شاید هم فصل ادامه پیدا کرده و پرسپولیسی که امروز شانسش از سایر تیم‌ها بیشتر است، قهرمان شود اما کسانی که از سلامت صحبت می‌کنند و به‌دنبال راهکاری هستند که سلامتی بازیکنان و تمامی دست‌اندرکاران برگزاری مسابقات به‌خطر نیفتد درحال متهم‌شدن به این موضوع هستند که از قهرمان‌شدن پرسپولیس می‌ترسند که یک‌مقدار صحبت کردن درخصوص این موضوع را سخت می‌کند. درواقع به این موضوع فشار تبلیغاتی-رسانه‌ای می‌آورند تا درخصوص سلامتی صحبت نشود اما حقیقت این است که پزشکان تیم‌ها در این مورد صحبت می‌کنند و پروتکل‌های درنظر گرفته‌شده برای سلامتی بازیکنان را بررسی کرده‌اند اما درواقعیت و طبق نظر آنها خیلی از این پروتکل‌ها اجرایی نیست، ضمن اینکه اجرای آنها در شهرهایی مثل تهران و اهواز نیز بسیار سخت‌تر است. این موضوع می‌تواند خطرات زیادی را درپی داشته باشد که شامل بازیکنان و خانواده‌های آنها بشود و سلامتی عده‌ای ممکن است به‌خطر بیفتد اما درعین حال ما با باشگاه‌های‌مان قرارداد داریم و باشگاه‌های ما زیرمجموعه سازمان لیگ هستند و سازمان لیگ هم وقتی درخصوص برگزاری یا عدم برگزاری رقابت‌ها تصمیم‌گیری کلی داشته باشد، ما مجبوریم از آن تبعیت کنیم.
نظر شخصی خود شما در این خصوص چیست؟
به‌نظر من با توجه به شرایط کنونی اجرای پروتکل‌های سلامتی که برای بازیکنان و کادرفنی درنظر گرفتند بسیار سخت است و ریسک بیمارشدن خانواده‌ها و اعضای باشگاه‌ها را بالا می‌برد. با توجه به اینکه ممکن است سلامتی بازیکنان و سایر دست‌اندرکاران به‌خطر بیفتد، موافق شروع تمرینات و بازی‌ها نیستم.
درگذشت یک بازیکن جوان که در یک برنامه تلویزیونی نامش مطرح شده بود واکنش‌های زیادی را در پی داشت و از یک‌سو اهالی فوتبال این موضوع را بهانه‌ای برای تعطیلی لیگ عنوان کرده و ازسوی دیگر برخی دیگر عنوان کردند که مرگ وی نباید مستمسک عده‌ای برای تعطیلی یا ازسرگیری رقابت‌های لیگ باشد.
طبق اطلاع‌رسانی‌ای که از ابتدا صورت گرفت خیلی‌ها در جامعه فکر می‌کنند فوتبالیست‌ها بنیه بدنی قوی‌تری دارند و چون جوان هستند اگر کرونا بگیرند برایشان اتفاقی نمی‌افتد و حتی در پروتکل‌های تنظیم‌شده این‌طور به‌نظر میرسید که برای افراد زیر ۶۵ سال اگر کرونا بگیرند ممکن است اتفاقی نیفتد اما فوت متین نشان داد ابتلای جوانی که اتفاقا فوتبالیست هم بوده می‌تواند به اتفاقات تلخی منجر شود. متین فوتبالیست بود، حالا کاری نداریم به اینکه او در لیگ بازی می‌کرد یا خیر اما کرونا گرفت و در سن پایین این اتفاق برایش رخ داد و متاسفانه فوت کرد. بنابراین پروتکلی که اعلام‌شده به‌نوعی دوگانگی دارد و این نشان می‌دهد خود مسئولان برگزارکننده هم به ریسک آن واقفند ولی در آستانه برگزاری هستند.
باشگاه پرسپولیس هم بیانیه‌ای صادر کرد و این‌طور عنوان شد که اگر لیگ به‌خاطر یک فوتبالیست تعطیل می‌شود پس باید بیمارستان‌ها را هم تعطیل کرد!
به‌صورت کلی درخصوص بیانیه باشگاه پرسپولیس صحبتی ندارم. آنها نگران از دست رفتن جامی هستند که با چند امتیاز اختلاف می‌توانند به آن برسند و دوست دارند رقابت‌ها ازسر گرفته شود تا قهرمانی‌شان را جشن بگیرند اما اولا شانس آنها روی کاغذ بیشتر است ثانیا اینکه فرض کنیم رقابت‌ها ازسر گرفته شده و پرسپولیس هم قهرمان شود که احتمال آن هم کم نیست اما اگر فقط یکی از بازیکنان خودشان یا حتی یکی از بازیکنان تیم‌های دیگر دچار این بیماری شود و خدای‌نکرده جانی از دست برود آیا قهرمانی به یک جان می‌ارزد؟ بله بیمارستان‌ها باز هستند و نزدیکان خود ما مشغول فعالیت و کار در بیمارستان بوده و زحمات زیادی می‌کشند اما در همان بیمارستان پرستار شب تا صبح برای نجات جان مردم می‌ماند و کار می‌کند نه برای تفریح مردم. او ماه‌ها خانواده‌اش را نمی‌بیند اما آیا این فشار لازم است به بازیکنان و کادر برگزاری و آماده‌سازی تیم‌ها و مسابقات بیاید که بخواهند با یک نفر کرونایی سروکار داشته باشند و ماه‌ها خانواده‌شان را نبینند و به قرنطینه بروند؟ آیا اصلا امکانات برای باشگاه‌ها وجود دارد که درصورتی که در یک بازی یا در یک تیم یک مورد کرونایی مشاهده شد، همه را قرنطینه کنند؟ آیا این لزوم وجود دارد که ما برای نشاط مردم و تفریح آنها از یکی از پرمخاطره‌ترین کارها استفاده کنیم یا می‌توان خیلی کارهای دیگر برای نشاط جامعه انجام داد؟ در هر صورت به‌نظر من این کار یک کار پرمخاطره است.
به استقلال برسیم. شرایط بعد از تغییرات مدیریتی چگونه است؟
خیلی درگیر موضوعات مدیریتی نبودم و به همین دلیل شناخت خاصی از سعادتمند ندارم اما به‌هرحال از ایشان تعریف زیاد شنیده‌ایم و درحد همین مصاحبههایی که انجام داده و حضور مستمرشان در باشگاه شناختی به‌دست آورده‌ام؛ اما درخصوص مباحث کلی مدیریت در استقلال باید عرض کنم مدیری که بتواند بدهی‌های استقلال را صاف کند و شرایط مالی این تیم را در یک حد ثابت نگه دارد یعنی بتواند مطالبات کادر و بازیکنان را پرداخت کند و بدهی‌های قبلی را هم مدیریت کند تا مخاطراتی از قبیل بسته‌شدن پنجره نقل‌وانتقالات پیش نیاید و امکانات تمرینی و لجستیکی مناسب را برای باشگاه تهیه و تامین کند، درواقع طی فصل مدیر خوبی است اما مدیر ایده‌آل برای استقلال مدیری است که بتواند برای این باشگاه یک کمپ درست کند تا تیم همیشه درگیر زمین تمرین نباشد.
امکانات یک باشگاه را فراهم کند و آدم‌های قوی و درجه یک را برای آکادمی و تیم‌های پایه باشگاه درنظر بگیرد. این درحالی است که هر مربی سالمی که در آکادمی کار کرده صدایش از شرایط آکادمی باشگاه استقلال درآمده. آکادمی که می‌تواند برای باشگاه درآمدزایی کند و به‌نوعی منبع بازیکن باشد. چرا باید بازیکنی که در آکادمی استقلال رشد و توسعه پیدا می‌کند به باشگاه‌های دیگر برود و با پول زیادی دوباره از تیم‌های دیگر خریداری شود. تیم‌هایی که هواداران بیشتری دارند از امکانات بیشتری هم برخوردارند و معمولا در رده‌های مختلف هم مدعی هستند. بنابراین مدیر خوب و ایده‌آل باید چنین خصلت‌هایی را داشته باشد و امیدوارم سعادتمند بتواند با کمک دوستانش این شرایط را برای باشگاه استقلال فراهم کند.
با توجه به شرایطی که پیش‌آمده و تعطیلی موقت لیگ آیا استقلال با ازسرگیری رقابت‌ها می‌تواند خودش را به‌عنوان یک مدعی قهرمانی نشان دهد و حتی این عنوان را کسب کند؟
واقعیت این است که استقلال در این فصل یکی از یکدست‌ترین و همدل‌ترین تیم‌هایی بوده که به‌شخصه در دوران حضورم در باشگاه استقلال به‌یاد دارم و کمترین اختلاف بین بازیکنان یا بازیکنان و کادرفنی دیده نمی‌شود. من از هفته پنجم فصل جاری و از زمانی که استراماچونی سرمربی تیم بود کنار این تیم هستم و بعد از آن‌هم با حضور مجیدی به‌کارم ادامه دادم و واقعا این همدلی و وحدت را از نزدیک دیده‌ام، اما متاسفانه شرایطی که چه از داخل و چه از بیرون به این تیم تحمیل شد شرایطی را به وجود آورد که باعث شد یک‌سری امتیازات حساس را در جریان فصل از دست بدهیم، به‌طور مثال پنج‌امتیاز را درحالی از دست دادیم که تیم در شوک رفتن استراماچونی بود و سه‌امتیاز دیگر در شرایطی از دست رفت که تا دو روز قبل از بازی زمین تمرین نداشتیم. ازسوی دیگر در آسیا امتیازاتی را از دست دادیم که دلایل لجستیکی و پشتیبانی داشت و امیدوارم با حضور سعادتمند این شرایط مقداری نرمال‌شده و دوباره به روزهای اوج بازگردیم.
و صحبت پایانی؟
امیدوارم دوباره شرایط طبیعی شده و وضعیت بهداشتی جامعه به‌حدی برسد که همه ما با اطمینان‌خاطر بتوانیم برگردیم سر کارهای‌مان و ترس از این بیماری منحوس زودتر از سر همه مردم ایران و جهان ریشه‌کن شود و امیدوارم مردم با همدلی و کمک به یکدیگر این شرایط را مرتفع کنند. به‌نظر من کرونا فقط یک حسن داشت و آن‌هم مصداق بارز شعر سعدی بود که می‌گوید بنی‌آدم اعضای یک پیکرند و مصداق آن در این روزهای کرونایی به‌معنای واقعی به چشم آمد. برهمین اساس امیدوارم شرایطی ایجاد شود که مردم با همدلی و درکنار یکدیگر بر این بیماری غلبه کنند. ازسوی دیگر چه لیگ برگزار شود و چه نشود از هواداران استقلال و پرسپولیس و درکل از همه هواداران فوتبال ایران خواهش می‌کنم درکنار همدیگر کمک کنیم و رعایت مسائل بهداشتی را در اولویت قرار دهیم تا این بیماری ریشه‌کن شود، چراکه آن زمان تیم‌ها می‌توانند بدون هیچ ترسی از بیماری به زمین بیایند و همه باهم از فوتبال لذت ببریم. فوتبال بردوباخت دارد و یک‌روز شما قهرمان می‌شوید و یک روز تیم دیگر و آن‌چیزی که می‌ماند، لذت و هیجانی است که از بازی‌ها برای مردم باقی می‌ماند. امیدوارم شرایطی ایجاد شود که با اطمینان‌خاطر و بدون ترس از هیچ بیماری‌ای بتوانیم شرایط را برای مردم عزیزمان فراهم کنیم. همچنین امیدوارم بعد از عادی‌شدن شرایط دیگر در ورزشگاه‌ها شاهد فحاشی نباشیم چون به‌نظر من توهین و فحاشی از اقدامات بسیار ناجوانمردانه در فوتبال به‌شمار می‌رود.
*محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق،روزنامه‌نگار
- 19
- 1
