سنحیدن این رقم با بیش از دوهزار بیماری در کره جنوبی نشان می‌دهد که هنگ کنگی‌ها به‌شیوه‌ای هدف‌مند، جلوی ورود و سپس گسترش این بیماری به سرزمین‌شان را گرفته‌اند.
به گزارش صدا و سیما، ببینیم هنگ کنگی‌ها چه کار کرده‌اند:
۱- دولت هنگ‌کنگ از همان‌روز نخست می‌دانست با چه‌جور بیماری‌ای طرف است. بیماری‌ای که کارزار با آن هفته‌ها زمان می‌برد.
و به‌همین‌دلیل در نخستین گام، دانشگاه‌ها و اداره‌های دولتی را حداقل تا ۲۰آوریل، اول اردیبهشت، تعطیل کرده.
هدف از این تعطیلی این بوده تا احتمال سرایت جمعی کرونا تا کم‌ترین اندازه ممکن پایین آورده شود.
۲- هم‌زمان، هنگ‌کنگ ازهمه متولدان شهر ووهان چین خواست از هنگ‌کنگ بروند.
همچنین همه مسافران چینی یا خارجی که در دو هفته پیشاز ورود به هنگ‌کنگ، به چین سفر کرده بودند، بی‌هیچ استثنایی – فارغ از این‌که تب دارند یا خیر- قرنطینه می‌شدند.
۳- دولت از همان‌روز نخست، سیاست اطلاع‌رسانی شفاف را در پیش گرفت. مثلا تصویر این پست را بینید؛
بنابر این تصویر، شفافیت در اطلاع‌رسانی تا آن‌اندازه‌است‌که روزنامه‌ها هر روز با انتشار مشخصات بدون اسم بیمار، محل رفت‌وآمدش، محل کارش، محل رفت‌‌و‌آمدهای‌اش، محل استفاده‌اش از حمل‌ونقل عمومی را به دقت منتشر می‌کنند تا مردم پیشاز ضد عفونی محل به آن‌جاها نروند.
۴- پس از این اطلاع‌رسانی، همه افرادی که با بیماران در ارتباط‌اند موظف‌اندفورا به قرنطینه بیایند.
در هنگ‌کنگ قانونی نیز به تصویب رسید که هر گونه سرپیچی از مقررات مربوط به قرنطینه، شش‌ماه حبس و ۳۲۰۰دلار جریمه دارد.
۵- برای آن که مردم مجاب شوند که در تعطیلی‌ها کرونا، در خانه‌شان بمانند، دولت هنگ‌کنگ اعلام کرده قبض برق ماه ژانویه تمام مشترکان خانگی را پرداخت خواهد کرد.
به‌طور میانگین هزینه برق هر خانوار در ماه حدود ۱۲۰دلار است.
۶- دولت همچنین تصمیم گرفت ۱۲۰۰دلار به همه شهروندان‌اش یارانه پرداخت کند تا خسارت تعطیلی کسب‌و‌کارهای خصوصی را جبران کند.
برای جبران خسارت کسب‌و‌کارهای بزرگ نیز پرداخت وام کم‌بهره با ضمانت دولتی برای بنگاه‌های اقتصادی تا مبلغ دومیلیون‌دلار هنگ کنگ، کاهش ۱۰۰درصدی مالیات بر سود تا سقف ۲۰هزار دلار هنگ‌کنگ و کاهش ۱۰۰درصدی مالیات بر دست‌مُزد تا سقف ۲۰هزار دلار هنگ‌کنگ نیز در این کشور به اجرا درآمده.
۷- جز دولت، سازمان های مردم‌نهاد نیز برای توزیع ماسک و کالاهای بهداشتی رایگان میان جمعیت فقیر کارهای زیادی کردند.
۸- از همه مهم‌تر این‌که فورا پس‌از گزارش وجود این بیماری، همه معاشرت‌ها، رفت‌و‌آمدها و... بیمار ردیابی می‌شود تا به «بیمارِ صفر» یعنی نخستین‌کسی‌که در یک جمع باعث شیوع بیماری شده، دست‌رسی پیدا شود. با این روش، هنگ‌کنگ عملا اجازه نداده بیماری گسترده شود.
- 12
- 6
