تاثیر مثبت ورزش در جلوگیری از ابتلا به بیماری های عصبی

محققان آمریکایی، بینش های جدیدی را در رابطه با تاثیر فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد شناختی و به تاخیر انداختن یا جلوگیری از بیماری های عصبی، ارائه داده اند.

به گزارش سیناپرس، تابحال شواهد متعددی نشان داده که ورزش میتواند عملکرد مغز را بهبود بخشد و شروع بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون را به تاخیر انداخته یا از آن ها جلوگیری کند. مطالعه اخیر محققان آمریکایی، بینش جدیدی در مورد انعطاف پذیری عصبی و نقش عوامل محیطی در سلامت شناختی ارائه داده است.

فعالیت بدنی از طریق مجموعه ای از فرآیندهای سلولی و مولکولی، ارتباط نزدیکی با عملکرد شناختی دارد و در نتیجه توانایی یادگیری، حافظه و انعطاف پذیری مغز را افزایش می دهد. کاتپسین B یا CTSB و فاکتور نورون زایی مشتق شده از مغز (BDNF) نقش های مهمی در این فرآیندها دارند.

BDNFدر بافت های محیطی مانند ماهیچه های اسکلتی، کبد (Liver)، بافت چربی، اندوتلیال و سلول های ایمنی سنتز می شود.

CTSB نقشی کلیدی در بقای نورون ها ایفا می کند. CTSB همچنین به عنوان یک میوکین در نظر گرفته می شود که قادر به عبور از سد خونی مغزی برای واسطه سازی فرآیندهای مربوط به شناخت است.

در مطالعه اخیر، محققان دانشگاه فلوریدا آتلانتیک، به بررسی این موضوع پرداخته اند که آیا افزایش شدت تمرین های هوازی باعث افزایش میزان CTSB و BDNF در گردش خون می شود یا خیر.

محققان دریافتند: ورزش با شدت بالا باعث افزایش CTSB در بزرگسالان جوان می شود و بافت ماهیچه اسکلتی، هر دو پروتئین CTSB و BDNF را بیان می کند.

به گفته محققان، CTSB و BDNF اهداف درمانی امیدوارکننده ای هستند که میتوانند شروع و پیشرفت اختلالات شناختی را به تاخیر بیندازند.

یافته ها همچنین نشان داد: CTSB ممکن است با تعدیل سرعت پردازش، در کنترل شناختی نیز نقش داشته باشد، و اینکه ورزش تناوبی با شدت متوسط یا بالا، باعث افزایش سطح BDNF سرم و عملکرد حافظه کاری در زنان بالغ جوان می شود.

محققان بیمارستان تحقیقاتی اطفال سنت جود، تأثیر میوکین ها، متابولیت ها و سایر عوامل غیرمتعارف که اثرات ارتباط بین مغز و عضله و ارتباط بین عضله و شبکیه بر نوروژنسیس، سنتز انتقال دهنده های عصبی، پروتئوستاز، خلق و خو ، خواب، عملکرد شناختی و رفتار تغذیه بعداز ورزش، را تعدیل می کنند، بررسی کرده اند. محققان همچنین این احتمال را مطرح کرده اند که میوکین های مضر ناشی از عدم فعالیت و بیماری های عضلانی می توانند به کانون جدیدی برای مداخلات درمانی تبدیل شوند.

مردان و زنان، تفاوت هایی را در پاسخ های بیولوژیکی خود به فعالیت های بدنی و همچنین در آسیب پذیری در برابر شروع، پیشرفت و پیامدهای بیماری های عصبی نشان می دهند. به گفته محققان دانشگاه آلاباما و دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، یافته های فردی نشان داده اند، پاسخ ایمنی به ورزش ممکن است در زنان بیشتر باشد، ولی مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

یافته های تحقیقاتی در مجله Brain Plasticity قابل دسترسی هستند.