ارتباط میکروبیوم روده با یک سندرم زنانه

به گزارش ایسنا، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (Polycystic ovary syndrome) شایع‌ترین اختلال هورمونی در زنان در سنین باروری است و با وجود آنکه این بیماری یکی از علل اصلی ناباروری به شمار می‌رود، هنوز درباره علت بروز و روش‌های درمانی موثر برای آن اطلاعات اندکی وجود دارد.

این بیماری می‌تواند باعث قاعدگی‌های نامنظم یا قطع قاعدگی، رشد بیش از حد موهای بدن و افزایش وزن شود و همچنین زنان مبتلا را بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، فشار خون بالا، مشکلات قلبی و سرطان آندومتر قرار دهد.

در مطالعه‌ای که دانشگاه ژیانگ چین انجام داد، وضعیت ۲۲۰ زن در ۴۴ شهر چین که نیمی از آنان به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مبتلا بودند، بررسی شد. همه این زنان زیر ۳۵ سال داشتند و نمونه‌ خون، مدفوع و بافت داخلی رحم خود را در اختیار متخصصان قرار دادند.

یافته‌ها نشان داد نرخ بارداری در زنان مبتلا و غیرمبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مشابه بود اما گروه مبتلا، دو برابر بیشتر در معرض عوارض بارداری مانند سقط جنین، زایمان زودرس و دیابت بارداری قرار داشت. همچنین زنانی که به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مبتلا بودند، در مقایسه با زنان سالم، حدود نصف مقدار نوعی باکتری روده‌ به نام Parabacteroides Merdae را داشتند.

این باکتری به تبدیل یک ماده مغذی موجود در روده به نام ایزولوسین (isoleucine) به ترکیبات مفید موسوم به اسیدهای چرب زنجیره‌کوتاه‌ که برای سلامت باروری اهمیت دارند، کمک می‌کند. زنانی که به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مبتلا بودند به دلیل داشتن مقدار کمتری از این باکتری در روده، ایزولوسین بیش‌ازحد در خون و رحم خود داشتند زیرا برای تبدیل این ماده به اسیدهای چرب زنجیره‌کوتاه مفید در بدن آن‌ها، باکتری کافی وجود نداشت.

به گزارش ایندیپندنت، زمانی هم که متخصصان مقدار بیشتری ایزولوسین به سلول‌های رحم افزودند، دریافتند که این امر باعث پیری زودرس و اختلال در عملکرد طبیعی این سلول‌ها شد.

به این ترتیب این پژوهش نشان داد که کمبود باکتری روده‌ای «پارا باکتروئیدها مرده‌آ» موجب افزایش ایزولوسین و در نتیجه آسیب به سلول‌های تولیدمثل می‌شود و احتمالا این مسئله است که فرایند باردار شدن را دشوارتر می‌کند.

البته با وجود آنکه این یافته‌ها نشان می‌دهد تغییر میکروبیوم روده احتمالا می‌تواند باروری را بهبود بخشد، برخی پزشکان در این‌ باره ابراز تردید می‌کنند. از جمله «آندریا دانایف» از دانشکده پزشکی آیکان در «مانت سینای» نیویورک که به مجله «نیوساینتیست» گفته که تحقیقات او نشان می‌دهد باروری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک اغلب در دهه ۳۰ زندگی بهبود می‌یابد. این برخلاف آن چیزی است که این پژوهش جدید، یعنی پیری زودرس سلول‌های تولیدمثل، مطرح می‌کند.

با این حال، این یافته‌ها ممکن است همچنان راه را برای یافتن درمان‌های بهتر برای افراد مبتلا به این عارضه هموار کنند. دکتر دانایف می‌افزاید: میکروبیوم چیزی است که می‌توان از طریق پروبیوتیک‌های مختلف برای تغییر ترکیب باکتری‌ها در آن مداخله کرد. بنابراین داشتن چنین هدف بالقوه‌ای برای درمان ارزشمند است، چون در حال حاضر واقعا هیچ درمان مشخص و موثری برای سندرم تخمدان پلی‌کیستیک وجود ندارد.