به گزارش مهر، مهدی هاشمی در نشست تاریخ شفاهی موزه سینما با بیان اینکه در لنگرود به دنیا آمده است، بیان کرد:تابستان ها از پدرمان می خواستیم ما را به چمخاله که دریا داشت ببرد تا شنا کنیم. از کودکی شناکردن را دوست داشتم.
وی با بیان اینکه در سال ۱۳۵۲ در رشته هنرهای نمایشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد، خاطر نشان کرد :در دانشگاه با داریوش فرهنگ که از آبادان آمده بود آشنا شدم. این آشنایی برای من بسیار سازنده بود و من برای این دوستی همیشه از او تشکر می کنم. البته من و داریوش باهم تفاوت هایی هم داشتیم او بسیار بیرونی و چالاک و من گوشه گیر بودم.
هاشمی یادآور شد :در اردیبهشت سال ۵۸ که چهار ماه از انقلاب گذشته بود تئاتر« دایره گچی قفقازی» نوشته برتولت برشت را تمرین می کردیم که داریوش فرهنگ کارگردانی آن را برعهده داشت و فاطمه معتمدآریا، گلاب آدینه و سوسن تسلیمی در آن بازی می کردند و من هم نقش آزداک را داشتم. نمایش بسیار مهمی بود و در تالار وحدت روی صحنه رفت. فرح اصولی هنرمند نقاش که بعدها همسر زنده یاد خسرو سینایی شد به او گفت بازی من را در این نمایش ببیند و بعد از آن از من تست گرفتند و فیلم« زنده باد ...» اولین فیلم سینمایی من شد.
وی با تشکر از علی رفیعی، کیانوش عیاری، بهرام بیضایی و داریوش فرهنگ بیان کرد :کارگردان ها هر کدام تفکر و سلیقه خود را دارند و من بازیگری هستم که برای بازی جدیدم بازی های قبلی را از ذهنم پاک می کنم و خودم را از گذشته خالی می کنم و در اختیار کارگردان جدید قرار می دهم. من معتقدم یک بازیگر باید تا جایی که می تواند مَنیت را از خود دور کند و مَنیت خود را مطلق نکند زیرا این امر بازیگر و دیگران را در درازمدت در سیاست، هنر و زندگی نابود می کند.
هاشمی ادامه داد :در کمدی از یک حدی بیشتر خجالت می کشم بازی کنم و برای بازی هایم در نقش های کمدی حد و اندازه می گذارم و به همه کارگردان ها هم گفتم که اگر از حد تعیین شده بازی بخواهند باید سراغ جری لوئیس بروند.
وی درباره همکاری اش با کیانوش عیاری نیز توضیح داد:من سه همکاری با عیاری داشتم که ۲ سریال« روزگار قریب» و« هزاران چشم»( که نقش یک نابینا را داشتم) و فیلم سینمایی« خانه پدری» که یک حرف اساسی تاریخی را بیان می کند. در این فیلم بچه به کمک پدرش خواهرش را دفن می کنند و زمانیکه پدر پیر می شود و جنازه را دوباره می بیند که فقط یک دسته مو باقی مانده است قلبش می گیرد و بی هوش می شود.
هاشمی یادآور شد :یادم می آید یکبار از عزیز ساعتی عکاس بزرگ و فیلمبردار خوب سینمای ایران که در چند فیلم باهم همکاری داشتیم سؤال کردم که چندین دهه است باهم همکاری داریم، نظرت درباره من چیست؟ و او در جواب به من بیان کرد در این اوضاع بهم ریخته که هر لحظه ممکن است زندگی یک هنرمند قطع شود از اینکه خودت را با ورزش، روحیه شاد و اخلاق خوب تا اینجا رساندی و توانستی با کارگردان های خوب کار کنی، خوشحال باش.
وی با بیان اینکه خیلی طرفدار شادی است، افزود:خداوند بزرگ ما را برای شادی آفریده است که شاید به هزاران دلیل شادی روز به روز کمتر شود اما من همیشه سعی دارم شادیت بدوی را در خودم حفظ کنم.
هاشمی با بیان اینکه رانندگی کامیون و ترانزینت را خیلی دوست داشته است، بیان کرد:رانندگی شغلی است که آدم را به هیچ جا وصل نمی کند و آدم در اختیار تنهایی خود است. بازیگری من را به سمت جمع برد و خیلی خوشحال هستم از اینکه این اتفاق افتاد.
وی در پایان گفت:در دودناک ترین فضاها سعی کنید یک روزنه ای به سمت روشنی و پاکیزگی پیدا کنید و به دنبال آن بروید. اینکار میتواند با ورزش و خواندن شعرهای تعالی دهنده از بزرگانی همچون حافظ، مولانا و سعدی و ... باشد. در کشورمان گنجینه های وجود دارد که می توانیم با درون پاکیزه مان با آلودگی های بیرون مبارزه کنیم.
این گفتگو ۲ ساعت به طول انجامید که نسخه کامل آن در بخش تاریخ شفاهی آرشیو موزه سینمای ایران نگهداری می شود.
موزه سینمای ایران بعنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می داند نظرات و دیدگاه های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل های آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.
انتشار این مطالب به معنای تائید و یا رد نظر اشخاص نیست و صرفا جنبه پژوهشی و ضبط تاریخ شفاهی داشته و هدف پرداختن به سرگذشت و تاریخ سینمای ایران است.
- 13
- 1
