سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
کد مقاله: ۱۴۰۰۰۸۰۰۴۹

زندگینامه وصال شیرازی یکی از شاعران دوره ی قاجار

زندگی نامه وصال شیرازی,پایان عمر وصال شیرازی,بیوگرافی وصال شیرازیوصال شیرازی در زمینه ی شعر سرودن مهارت خاصی داشت
وصال شیرازی که در اوایل دوره ی قاجار از بزرگترین شعرا به شمار می رفت؛ با لقب میرزاکوچک شناخته میشد. وی در برخی مواقع با امضاء" میرزا کوچک"، آثار خوش نویسی خود را می نوشت و در مواقع دیگر با نام" وصال شیرازی"، اقدام به نوشتن آثارش میکرد.

چکیده ای از زندگی نامه وصال شیرازی

نام:ابواحمد محمد شفیع

زاده:۱۱۹۷( قمری)

زادگاه:شیراز

ملیت:ایرانی

پیشه:شاعر و خوش نویس

آرامگاه:شاهچراغ

زندگی نامه وصال شیرازی

میرزا محمد شفیع شیرازی که به وصال، تخلص داشت؛ در قرن دوازده از شاعران مشهور به شمار می رفت. این شاعر، متولد سال ۱۱۹۲ یا ۱۱۹۳ هجری قمری در شیراز می باشد. وی در یک خانواده محترم شیرازی در زمان سلطنت کریم خان زند، بزرگ شد و نزد دانشمندان آن دیار، علوم متداول زمانش و همچنین انواع خط را یاد گرفت. زمانی که فتحعلی شاه به شیراز سفر کرد، قرانی که وصال شیرازی به هفت نوع خط نوشته بود و از هنر فراوانی در تذهیب و تجلید آن استفاده کرده بود را به شاه هدیه داد که نزد شاه، ارزش بسیاری داشت.

جد وصال شیرازی در آن زمان ، دبیر نادرشاه بود و دختر میرزاعبدالرحیم( شاعر شیروانی) به عنوان مادر وصال شیرازی بود. بعد از این که وصال، پدر خود را از دست داد؛ سرپرستی او به پدربزرگ مادری اش یعنی میرزاعبدالرحیم داده شد و میرزا عبدالله بعد از میرزاعبدالرحیم، سرپرستی وصال شیرازی را بر عهده گرفت.

بیوگرافی وصال شیرازی,عبدالوهاب وصال شیرازی,هنر شاعری وصال شیرازیوصال شیرازی اواخر عمرش نابینا شد

فرزندان وصال شیرازی

وقتی که وصال شیرازی به سن سی ودو سالگی رسید، ازدواج کرد و بعد از این ازدواج، صاحب شش فرزند پسر به نام های وقار، توحید، داوری، حکیم، فرهنگ، یزدانی شدند. تمامی فرزندان وصال شیرازی، در زمینه ی شاعری و خوش نویسی مهارت خاصی داشتند و درواقع به عنوان مشاهیر سده سیزده هجری شناخته میشدند.

> بزرگ ترين فرزند وصال شیرازی، میرزا احمد نام داشت که به وقار شیرازی، تخلص داشت. وقار، متولد سال ۱۲۳۲ه‍.ق و فوت شده ی سال ۱۲۸۹ه‍.ق بود. از آثار وی می توان به دیوان شعر فارسی اش به نام بهرام و بهروز اشاره کرد که در بمبئی چاپ شده است.

> نام دومین فرزند وصال شیرازی، محمود شیرازی بود که به حکیم شهرت یافته بود. این شاعر خوشنویس، متولد سال ۱۲۳۴ ه‍.ق در شیراز می باشد. محمود حکیم بهمراه احمد وقار در سال ۱۲۶۶ ه‍.ق، به هندوستان رفت و در آن جا به خط خود،" دیوان حافظ" را نوشت و این دیوان در بمبئی بمدت یک سال بعد چاپ شد و بعد از گذشت چند وقت به شیراز رفت و در تاریخ ۱۲۷۴ درگذشت. دیوان شعر این شاعر در خط نستعلیق، شهرت پیدا کرد.

> میرزا ابوالقاسم که از فرزندان دیگر وصال شیرازی بود؛ به فرهنگ، مشهور بود. فرهنگ، متولد سال ۱۲۴۲ و درگذشته ی سال ۱۳۰۹ بود. او از پدرش، نگارش و زیبایی خطوط هفتگانه را به ارث برده بود و اشعاری را به زبان فارسی وعربی می سرود. او در شیراز به دنیا آمده و در همانجا فوت کرده است. میرزا احمد وقار، شاگرد پدر و برادر بزرگ تر فرهنگ بود که فنون شعر و ادب را به او آموخت؛ همچنین این شاعر، علوم دیگری نظیر ریاضیات و جفر و رمل و زبان فرانسه ا یاد گرفته بود، او پیوندهای مستحکمی با صاحبان فن و شاعران هم دوره ی خود داشت. از آثار این شاعر می توان به ترجمه البارع فی احکام النجوم( فارسی در علم نجوم) ؛ دیوانی( فارسی ـ عربی در شعر) که حدود ده هزار بیت دارد؛ رساله ای در خانواده وصال؛ ذخر السفاهه علی طب البلاهه( سکنجبینیه، فارسی/ متفرقات) ؛ شرح حدایق السحر؛ فرهنگ فرهنگ( فارسی ـ عربی ـ ترکی/ لغت) اشاره کرد.

> محمد شیرازی که چهارمین فرزند وصال شیرازی بود، به داوری تخلص داشت و در سال ۱۲۳۸ در شیراز دیده به جهان گشود و فوت او به سال ۱۲۸۴ برمیگردد. میرزا محمد داوری در قرن سیزدهم هجری، خوشنویس و شاعر بوده است و از آثار او می توان به دیوان داوری شیرازی اشاره کرد.

> میرزا محمد اسماعیل که فرزند پنجم از خانواده ی وصال شیرازی بود؛ به توحید شهرت داشت. این شاعر در سال ۱۲۳۶ به دنیا آمد و در سال ۱۲۸۶ه‍.ق بدون داشتن فرزندی در اثر مریضی فوت کرد. دیوان او با ۲۵۰۰ بیت توسط برادرش( یزدانی) با زحمت بسیار جمع آوری شده است.

> عبدالوهاب شیرازی که آخرین فرزند وصال شیرازی بود و متخلص به یزدانی بود، در زمینه ی خطاطی مانند پدر و برادرانش تبحر داشت و اشعاری را به زبان فارسی و عربی می سرود، کتیبه های مقبره شاه چراغ در شیراز و حرم علی بن موسی الرضا با خط این شاعر نوشته شده است. او دیوانی دارد که تعداد ابیاتش به هزار و پانصد بیت میرسد. تاریخ فوت او مصادف با سال ۱۳۲۸ بوده که برادرش فرهنگ، او را دفن کرد.

پایان عمر وصال شیرازی,بیوگرافی وصال شیرازی,عبدالوهاب وصال شیرازیوصال شیرازی، در ۶۴ سالگی دچار بیماری آب مروارید شد

هنر شاعری وصال شیرازی

وصال شیرازی در زمینه ی شعر سرودن هم مهارت داشت؛ به این صورت که از طبعی روان و زبانی گویا برخوردار بود و در انواع شعر طبع آزمایی کرده است. قصاید این شاعر، رسا بوده و همچنین دارای غزلیاتی زیبا و مرثیه هایی دلسوز بوده که هر یک از آن ها با دیگری متفاوت است. او برای قصیده سرایی از سنایی و خاقانی الهام می گرفت و از شیوه ی سرآمدان غزل سرا یعنی سعدی و حافظ در غزل پیروی می کرد. وصال شیرازی همچنین مهارت های بسیاری در مثنوی سرایی داشت و" مثنوی فرهاد و شیرین" که توسط وحشی سروده شده بود و ناتمام مانده بود، را ادامه داد ولی موفق به اتمام آن نشد. در این مثنوی، لطافت سخن او نسبت به وحشی، برتری دارد و مثنوی دیگرش بزم وصال است.

وصال شیرازی در اواخر عمر و دوران نابینایی اش به سرودن مرثیه های بسیار مفصل و جانسوز پرداخته است. تعداد ابیات اشعار وصال شیرازی تقریباً به سی هزار بیت می رسد. قصاید وی در قسمتی از این اشعار وجود دارد که بیشترشان در مدح و ثنای این و آن است و دیگر اشعارش را در مدح اولیاء و انبیاء و همچنین بخش دیگری از آن ها را درباره‌ی افکار فلسفی و عرفانی سرود.

نابینایی وصال شیرازی

وقتی که وصال شیرازی، شصت و چهار ساله شد؛ دچار بیماری آب مروارید شد و بمدت یکسال نابینا بود. بعد از آن طبیبی از کرمانشاه نزد وصال شیرازی آمد و چشم او را درمان کرد. وصال به خاطر علاقه ی وافرش به مطالعه، پس از معالجه چشمی دوباره به سراغ مطالعه کردن رفت و همین امر، مجدداً وی را نابینا کرد.

خوشنویسی وصال شیرازی

وصال شیرازی، توانایی نوشتن تمامی خطوط متداول را به خوبی داشت. او آثاری از خود به خط نسخ٬ نستعلیق و شکسته نستعلیق برجای گذاشته است؛ ولی در خط نسخ نسبت به سایر خطوط، مهارت بیشتری داشت و علاوه بر استواری در این خط، ملاحت و لطافت خاصی داشت.

سبک شعری وصال شیرازی

وصال شیرازی از سبک های دیرین پیروی میکرد و در این پیروی از استادان پیشین در حد کمال است. تقریباً نشانه هایی از هنر شاعران نامدار دیرین در هر شعر وصال شیرازی قابل رویت است. غزل های دیوان این شاعر با آثار سعدی و حافظ هم وزن است. وصال شیرازی در حدود پانزده هزار بیت، سروده است که معمولا حالت غنایی دارند. یکی از مثنوی های این شاعر که با کمک مصطفی قلی خان سروده،" بزم وصال" نام دارد که محتوای آن درس نامه ی کامل اخلاقی به شعر می باشد. بخش پایانی داستان" فرهاد و شیرین وحشی بافقی" از دیگر مثنوی وصال شیرازی محسوب میشود.

در مثنوی« فرهاد و شیرین» وصال شیرازی می توان سبک رمانتیک سده ی ۱۸ را مشاهده کرد. سنت های کلاسیک به خصوص عرفان از دیگر ویژگی های سبکی وصال محسوب میشود. با توجه به اینکه وصال شیرازی، قصیده های خود را طبق رویدادهای واقعی می سروده؛ مرثیه های وی بیانگر استادی کامل او در این رشته می باشد.

آثار وصال شیرازی

وصال شیرازی علاوه بر دیوان شعرش، آثار دیگری داشته که از آن ها می توان به کتابی در حکمت و کلام به نثر و نظم، دیگر دفتری در ادبیات و قوانین عروض، کتابی در گفتار حکیم فارابی در علم موسیقی، وکتابی در تفسیر احادیث قدسی به نظم و نثر به نام سفینه، کتاب صبح وصال به شیوه ی گلستان سعدی و اطواق الذهب زمخشری اشاره کرد.

زندگی نامه وصال شیرازی,پایان عمر وصال شیرازی,بیوگرافی وصال شیرازیوصال شیرازی، توانایی نوشتن تمامی خطوط متداول را به خوبی داشت

پایان عمر وصال شیرازی

وصال شیرازی در سن شصت وپنج سالگی یعنی در سال ۱۲۶۲ هجری قمری درگذشت و در حرم مطهر شاه چراغ، پیکر او را در کنار مزار مرادش" میرزای سکوت" دفن کردند.

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش

  • 18
  • 6
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
ویژه سرپوش