ممنوع شد. چه چیزی ممنوع شد؟ چند قلم از اجناسی که اگر بگویم خنده‌ات می‌گیرد. چرا این‌ها به جای اینکه به درد مردم برسن، از این کارها می‌کنند؟ مگه نخوندی خبرو؟ دلیل داشته که ممنوع کردن. اینجوری خواستن جلوی خروج ارز را بگیرن یا شاید هم ورود یه چیز دیگه رو، دقیق نمیدونم ولی میگن که همین کار باعث میشه وضعیت بهتر بشه. کاش بشه. میشه. شاید.
یک جای کار می‌لنگد
مرجع اصلی تولید خبر را این روزها علاوه بر خبرگزاری‌ها و روزنامه، شبکه‌های اجتماعی نیز به عهده دارند. خبری منتشر می‌شود و مسئولی توضیحاتی در رابطه با آن خبر ارائه می‌کند. خبرنگار آن خبر را منتشر کرده و ماجرا آغاز می‌شود. عده‌ای بخشی از خبر را جدا و در فضای مجازی منتشر می‌کنند. عده‌ای نیز همان ابتدا برداشت درستی از خبر نداشته‌اند و تحلیل‌های خود را ارائه می‌کنند. حال اینکه ممکن است مصاحبه کننده نتوانسته مطلب را درست ارائه کند و یا خبرنگار آن را به درستی بازتاب نداده است و یا فردی که در حال قرائت خبر بوده، از روی شیطنت و یا بی دقتی آن خبر را اینگونه برش داده که باعث شده، خبر اینگونه دست به دست شود. با همه این‌ها خبر منتشر شده و واکنش‌ها جان می‌گیرد.
یک خبر و حواشی آن
واکنش‌ها در فضای مجازی نیز در زبان انتشار یک خبر در سال‌های اخیر جنبه دیگری پیدا کرده است. هرچند زبانی که کاربران در فضای مجاز استفاده می‌کنند، همیشه جوهره‌ای از طنز برخوردار بوده، با این حال انتشار یک خبر و واکنش مردم به معنای دغدغه‌مند بودن آن‌ها است.
خبر ممنوعیت واردات برخی کالاها روز شنبه در رسانه‌ها منتشر شد. واردات بیش از ۱۴۰۰ کالا را دولت در بیانیه‌ای ممنوع کرد. کالاهایی که برخی از آن‌ها دست مایه طنز برخی کاربران شد و حواشی بسیاری را به وجود آورد. شاید این نیز نگاه بریده‌ای که مردم نسبت به یک خبر دارند. خبری که علت و معلول در آن به وضوح مشخص نیست و تنها دولت با انتشار این کالاها خبر از ممنوعیت آن داد.
کاربری به نام «آریا» در این باره نوشت: «واردات خیلی چیزا ممنوع شده. کاش صادرات خیلی چیزا هم ممنوع شه؛ مثلا صادرات پول های ایران.»
«گاوروش» نیز نوشته بود: «واردات کاندوم و شیرخشک ممنوع شده؟ یعنی بچه بیاریم بعد ول کنیم از گشنگی بمیره؟»
کاربری به نام «آرد» که به گفته خودش نقاش است، در رابطه با ممنوعیت های اخیر می‌نویسد: «تا قبل از این لوازم نقاشی رو با قیمتای بسیار بالا هر طور بود می خریدیم، حالا که واردات لوازم‌التحریر هم ممنوع شده، کلا باید نقاشی رو بذاریم کنار، چون یه سری لوازم که تو ایران تولید میشه بسیار بی کیفیته، بقیه هم اصلا تولید نمی شه! نقاشی هم یه نیازه، یه نیاز روحی، کاش می‌فهمیدن!»
«پیمان»: «کاش واردات شلوار ممنوع شه با شلوارک بیایم سرکار.»
«مِی‌جر تام»: «پسر واردات ps4 و xbox هم ممنوع شده.»
«ئه ویندار»: «حالا کاش تو این گرما واردات بادبزن رو ممنوع نمی‌کردین.»
در حالی توئیت‌ها در رابطه با ممنوعیت ورود ۱۴۰۰ قلم کالا ادامه دارد که کاربران نگران از بروز یک بحران اقتصادی در کشور هستند. در عین حال به گفته بسیاری از کارشناسان مقوله اقتصاد بسیار پیچیده بوده و نمی‌توان با نگاهی سطحی عمق آن را متوجه شد. دو نگاه کلی نسبت به موضوعات اقتصادی وجود دارد، نگاهی عامیانه که مبنای علمی ندارد و همچنین نگاهی دقیق که بر آمده از آمارها و اطلاعات مربوط به دیگر مسائل اقتصادی است. حال در مواجه به خبر اخیری که منتشر شده است نیز پیچیدگی‌هایی وجود دارد.
صادقیان: تناقض در اخبار، موجب انتقادهای بیشتر است
نادر صادقیان، جامعه شناس می‌گوید: «مشکلات اقتصادی ریشه در عدم مدیریت دارد. هرچند بارها عنوان شده که دولت باید دخالت نکند و در امور و بخش‌های خصوصی ورود کنند، با این حال در کشورمان دولت همیشه نقش پررنگی دارد. در انتقادها و اعتراض‌های اینچنینی از که از سمت مردم صورت می‌گیرد، نوعی از قطع اعتماد و کشته شدن انگیزه در مردم ایجاد شده است که آن‌ها را وادار به واکنش می‌کند.»
این جامعه‌شناس می‌افزاید: «در چنین زمانی که مردم شکننده شده‌اند و در معرض آسیب قرار دارند، اینکه در فضای مجازی انتقادها به صورت طنز عنوان می‌شود به گونه‌ای ترکش‌هایی است از یک تناقض! تناقضی که ناشی از انتشار خبرهای مختلف است و مردم این دانش را دارند که آن را تفکیک کنند.»
به گفته صادقیان مسائل اقتصادی کلان نیاز به سوادی دارد که هرکسی از ان برخوردار نیست اما در رابطه با اخبار اقتصادی روز، نمی‌توان این موضوع را نادیده گرفت که مردم این اخبار را می‌فهمند. صادقیان ادامه می‌دهد: «همین درک از خبرها باعث می‌شود که مردم واکنش نشان دهند. واکنشی ناشی از فشار روانی که به آن‌ها آمده و همین اظهارنظرهای طنز در فضای مجازی ریشه در همین فشار روانی برجامعه دارد.»
وی می‌گوید: «نباید از این موضوع غافل بود که واکنش مردم بسته به تناقض در اخبار منتشر شده دارد. همین تناقضات باعث می‌شود که مردم واکنش نشان‌دهند.»
صادقیان در پایان با اشاره به این موضوع که برخورد مسئولان نباید نگران کننده باشد، می‌گوید: «مسئولان بعد از نارضایتی مردم چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ آن‌ها باید پیش از هرنوع واکنش از خود کنشی داشته باشند و همین منفعل بودن است که این واکنش‌ها رخ دهد. مسئول باید دستور بدهد که فلان کار صورت گیرد، نه اینکه پس از ایجاد مشکل با آن‌ها همدردی کند. تکرار و تعدد این ابراز نگرانی‌ها موجبات اعتراضات بیشتر مردم می‌شود.»
پویان خوشحال
- 14
- 4
