مقایسه انواع ایمپلنت دندان

اگر قصد دارید با استفاده از روش‌های درمانی مختلف جایگزین مناسبی برای دندان‌های از دست‌ رفته خود پیدا کنید احتمالا با اصطلاح انواع ایمپلنت دندان روبه‌رو شده‌ و برایتان سوال شده باشد که ایمپلنت‌ها چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

ایمپلنت یکی از بهترین روش‌های درمانی در دندان‌پزشکی است که محبوبیت زیادی دارد؛ اما وجود تنوع در ایمپلنت‌ها باعث تردید مراجعه‌کنندگان در انتخاب مناسب‌ترین آن‌ها می‌شود. به همین دلیل قصد داریم در ادامه به معرفی آن‌ها و بررسی ویژگی‌هایی که دارند بپردازیم تا بتوانیم آن‌ها را مقایسه کنیم. برای آگاهی از این موارد تا انتهای متن با ما همراه باشید.

انواع ایمپلنت دندان با توجه به موقعیت نسبت به استخوان فک

اولین دسته‌بندی ایمپلنت‌ها خود به ۳ گروه دیگر تقسیم می‌شود و پزشک با توجه به وضعیت استخوان فک و وضعیت دندان بهترین گزینه را انتخاب می‌کند. این موارد را در ادامه بررسی می‌کنیم.

ایمپلنت اندواستیل

یکی از محبوب‌ترین انواع ایمپلنت دندان نوع اندواستیل است که به ‌دلیل ویژگی‌های خاص خود در بسیاری از موارد و برای بیماران مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایمپلنت اندو استیل به‌صورت پیچی، تیغه‌ای و صاف تولید می‌شود و نوع پیچی آن پرکاربردتر است.

در روش اندواستیل باید با استفاده از دریل دندان‌پزشکی پایه ایمپلنت را درون استخوان فک ‌جای‌گذاری کرد. پس ‌از گذشت مدتی نیز استخوان فک ترمیم خواهد شد و با این پایه جوش می‌خورد.

ایمپلنت زیگوماتیک

افرادی که در اثر بالا رفتن سن یا هر دلیل دیگری استخوان فک کافی ندارد تا پایه درون آن قرار گیرد باید از ایمپلنت زیگوماتیک استفاده کنند. در این راهکار دندان‌پزشک باید پایه را در استخوان گونه قرار دهد. زیگوماتیک را می‌توان از روش‌های کم‌طرفدار دانست.

ایمپلنت ساب پریواستیل

یکی دیگر از انواع ایمپلنت دندان که برای برخی بیماران بسیار کاربردی بوده نوع ساب پریواستیل است. در این روش باید ایمپلنت را زیر لثه و روی استخوان فک قرار دهند و تفاوت آن با اندواستیل نیز در همین مورد است.

برخی بیماران به‌دلیل نداشتن استخوان فک کافی یا مستحکم نبودن آن مجبور به پیوند استخوان می‌شوند. اگر پزشک تشخیص دهد که امکان استفاده از روش ساب پریواستیل وجود دارد دیگر نیازی به جراحی نیست.

در این روش باید پایه ایمپلنت را تنها زیر لثه نه روی استخوان فک جای‌گذاری کنند. زمانی که لثه به ‌طور کامل جوش خورد اسکلت فلزی موجود در آن نیز ثابت می‌ماند تا بتوان دندان مصنوعی را روی آن قرار داد.

انواع ایمپلنت دندان براساس جنس

ایمپلنت از جنس‌های مختلفی ساخته می‌شود تا بهترین عملکرد را داشته باشد و باعث ایجاد حساسیت نشود. متریال‌هایی که امروز برای تولید ایمپلنت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد معمولا عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می‌دهند. به‌طورکلی از پرکاربردترین آن‌ها باید به موارد زیر اشاره کرد:

ایمپلنت ساخته شده از تیتانیوم

از پرکاربردترین و بهترین فلزهایی که برای تولید ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد باید به تیتانیوم اشاره کرد. البته آلیاژ این فلز در ساخت ایمپلنت کاربرد دارد و معمولا خالص نیست.

از ویژگی‌های مهم تیتانیوم باید به سازگاری آن با بدن اشاره کرد. افرادی که از این نوع ایمپلنت استفاده می‌کنند دچار حساسیت نمی‌شوند. ضمن اینکه امکان رشد استخوان فک در لثه و ایجاد پیوندی قوی بین آن‌ها وجود دارد. همچنین باید گفت ایمپلنت‌های تیتانیومی کاملا مقرون‌به‌صرفه هستند.

ایمپلنت ساخته شده از جنس زیرکونیوم

از انواع ایمپلنت دندان باکیفیت می‌توان به جنس زیرکونیوم نیز اشاره کرد. این فلز پیشینه قوی ندارد و در سال‌های اخیر مورد استفاده قرار گرفته است. به همین دلیل نیز بسیاری از افراد نسبت به استفاده از آن مردد هستند.

در این ‌خصوص باید گفت تاکنون هیچ‌گونه بروز حساسیتی از این فلز گزارش نشده و افرادی که از آن استفاده کرده‌اند در مدت کوتاهی شاهد جوش خوردن لثه بودند. عدم تیره شدن و استحکام بیشتر نسبت به تیتیانیوم از ویژگی‌های مثبت ایمپلنت زیرکونیوم به ‌شمار می‌آیند.

زیرکونیوم و تیتانیوم هر ۲ یک کارایی دارند و از مزایای خوبی نیز برخوردار هستند؛ اما به‌ دلیل آزمایش‌های بیشتری که روی فلز تیتانیوم انجام شده و اطمینان از زیست‌سازگار بودن آن هنوز هم بیشتر زیرکونیوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع ایمپلنت دندان با توجه به اندازه و قطر

ایمپلنت‌ها را معمولا در اندازه‌های مختلف با قطرهای غیریکسان تولید می‌کنند تا بتوان آن‌ها را در بخش جلو یا عقب دهان مورد استفاده قرار دارد. به همین دلیل نیز ۳ دسته‌بندی از نظر اندازه به‌وجود آمده که شامل ایمپلنت استاندارد، پهن و مینی است.

ایمپلنت‌های استاندارد در اندازه ۵/۳ تا ۲/۴ میلی‌متر برای دندان‌های جلو تولید می‌شوند. مد‌ل‌هایی با قطر پهن نیز معمولا اندازه‌ای بین ۵/۴ تا ۶ میلی‌متر دارند و برای دندان‌های عقب مناسب هستند. ایمپلنت‌های مینی نیز با قطر ۲ تا ۵/۳ برای افرادی که تراکم استخوان آن‌ها کافی نیست مورد استفاده قرار می‌گیرند.

انواع ایمپلنت های دندان با توجه به روش اتصال ایمپلنت به اباتمنت

اباتمنت قطعه‌ای است که با استفاده از آن می‌توان روکش را به پایه متصل کرد. این قطعه در مدل‌های مختلف با سر ۶ ضلعی داخلی، اتصال ۸ ضلعی داخلی و اتصال ۶ ضلعی داخلی تولید می‌شود و روش متصل کردن پایه و روکش در هر مدل متفاوت است.

انواع ایمپلنت دندان براساس روش درمان

هر شخص با توجه به وضعیت استخوان فک و شرایط دهانی که دارد باید از روشی خاص برای ایمپلنت دندان استفاد کند. این مورد را دندان‌پزشک پس‌از بررسی کامل شرایط تشخیص می‌دهد. این تکنیک‌ها را در ادامه معرفی می‌کنیم.

 -   ایمپلنت فوری: این روش موقتی است و تنها برای حفاظت از پایه مورد استفاده قرار می‌گیرد تا روکش اصلی آماده شود.

 -   ایمپلنت یک مرحله‌ای: در این روش پس‌از برش و قرار دادن پایه درون لثه، بیمار باید منتظر جوش خوردن آن بماند. در طول این زمان جای دندان خالی خواهد بود تا وقتی که لثه و ایمپلنت به یکدیگر متصل شوند.

-    ایمپلنت ۲ مرحله‌ای: این روش ۲ مرحله جراحی دارد. جراحی اول برای قرار دادن پایه درون استخوان فک و بار دیگر پس‌از چند ماه برای اتصال روکش به اباتمنت و پایه است. این روش تهاجمی ماندگاری بالایی دارد.

-    ایمپلنت دیجیتال: از جدیدترین روش‌ها که دوره درمان، درد و خون‌ریزی را کاهش می‌دهد باید به ایمپلنت دیجیتالی اشاره کرد که با کمک مدل‌های ۳ بعدی از فک بیمار انجام می‌شود.

جمع‌بندی

انواع ایمپلنت دندان را می‌توان با بر اساس جنس، تکنیک مورد استفاده برای کاشت پایه، اندازه و موقعیتی که نسبت به فک دارند دسته‌بندی کرد. هرکدام از این دسته‌بندی‌ها مزایا و معایب خود را دارند و تنها دندان‌پزشک می‌تواند نوع مناسب بیمار را تشخیص دهد.