دکتر موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه هپاتیت E نوعی بیماری ویروسی منتقله از طریق آب‌های آلوده است، گفت: این بیماری بیشتر به صورت همه‌گیری(اپیدمی) و یا تک‌گیر در شبه قاره هند، آسیای مرکزی، جنوب شرقی آفریقا و مکزیک رخ می‌دهد. باید توجه کرد که این بیماری در منطقه خاورمیانه نیز در کشورهایی چون ایران، عراق، کردستان، افغانستان و پاکستان گزارش شده است. در آفریقا نیز همه گیری‌هایی از الجزایر، مصر ، سودان، سومالی و اتیوپی گزارش شده است.
وی با بیان اینکه اغلب این همه‌گیری‌ها در ارتباط با آلودگی شدید آب‌های آشامیدنی با مدفوع انسان وحیوانات بوده است که معمولا طی فصل بارندگی و یا بعد از به راه‌افتادن سیل به وقوع پیوسته است،اظهارکرد: راه انتقال این ویروس روده‌ای است و اولین بار در سال ۱۹۵۵ در هندوستان یک همه‌گیری( اپیدمی) از این بیماری گزارش شده است. در ابتدا به آن هپاتیت روده‌ای می‌گفتند و آزمایش‌های هپاتیت A و B در آنها منفی بود. این ویروس برخلاف هپاتیت B و C که از راه خونی منتقل می‌شوند، از راه دهانی- مدفوعی منتقل می‌شود و سبب التهاب کبد خواهد شد.
علویان با بیان اینکه ویروس هپاتیت E دارای چهار نوع ژنوتیپ انسانی است،گفت: ژنوتیپ ۱ درکشورهای در حال توسعه مثل آسیا و آفریقا باعث اپیدمی می‌شود و ژنوتیپ ۲ درمکزیک و آفریقا، ژنوتیپ ۳ به صورت تک گیر در سراسر دنیا و در خوک‌های اروپا وژاپن و ژنوتیپ ۴ به طور اخص در آسیا دیده می‌شود. باید توجه کرد که هپاتیت E در کشورهای در حال توسعه آسیا ، خاورمیانه و شمال آفریقا یک مشکل بهداشتی مهم است. بیماری در این نواحی به صورت همه گیری دیده می‌شود و در کشورهای توسعه یافته مثل آمریکا و اروپای غربی به صورت تک گیر بروز می‌یابد.
وی همچنین اظهار کرد: آخرین همه‌گیری هپاتیت E در ایران در سال ۱۳۷۰ درکرمانشاه رخ داد. در عین حال مواردی از همه‌گیری این بیماری از شمال بغداد هنگام جنگ عراق گزارش شده است. بیشترین موارد گزارش شده در کشورهای صنعتی و توسعه یافته مربوط به مسافرینی است که از مناطق آلودگی بازگشته‌اند. باید توجه کرد که این بیماری در کودکان بسیار نادر است و بیشتر در بالغین جوان دیده می‌شود.
- 9
- 3
