یک آزمایش ساده چشم به تشخیص اوتیسم در کودکان کمک می‌کند

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، روش ساده و کم هزینه ای را برای آزمایش چشم کودکان و تشخیص سریع اوتیسم در آن ها ارائه داده اند.

به گزارش ایسنا به نقل از نوروساینس نیوز، پژوهش جدیدی که در "دانشگاه ایالتی واشنگتن" (WSU) انجام شده است ، نشان می دهد که بررسی چگونگی تغییر مردمک چشم در واکنش به نور که با نام "رفلکس مردمک به نور" (Pupillary light reflex) شناخته می شود، میتواند برای غربالگری اوتیسم در خردسالان استفاده شود.

"جورجینا لینچ" (Georgina Lynch)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این پژوهش، اثبات مفهوم پژوهش های پیشین برای حمایت از توسعه یک فناوری قابل حمل است که میتواند روشی سریع و آسان را برای غربالگری اوتیسم در کودکان ارائه دهد. اوتیسم، اختلالی است که بر ارتباطات و تعامل اجتماعی با دیگران تأثیر می گذارد.

چنین ابزاری به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی امکان می دهد تا کودکان مبتلا به اوتیسم (Autism) را زودتر از موعد پیشروی بیماری و زمانی شناسایی کنند که مداخلات بیشتر به نفع آن ها است.

لینچ افزود: ما می دانیم که مداخله در ۱۸ تا ۲۴ ماهگی، تأثیر بلندمدتی بر نتایج درمان دارد. مداخله در این سن بحرانی میتواند تفاوتی را بین یادگیری گفتار کلامی و بی کلام ماندن کودک ایجاد کند. پس از ۲۰ سال تلاش، ما هنوز نتوانسته ایم میانگین سن تشخیص را که چهار سال است، در آمریکا تغییر دهیم.

در این پژوهش، ۳۶ شرکت کننده بین شش تا ۱۷ سال که قبلا مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بودند و گروهی متشکل از ۲۴ کودک در حال رشد مورد آزمایش قرار گرفتند. رفلکس مردمک به نور در این کودکان، توسط پرسنل آموزش دیده مراقبت های بالینی و با استفاده از دستگاه مردمک سنج تک چشمی دستی که یک چشم را بررسي ميکند، آزمایش شد.

پژوهشگران با تجزیه و تحلیل نتایج دریافتند که کودکان مبتلا به اوتیسم، تفاوت های قابل توجهی را هنگام منقبض شدن مردمک چشم در واکنش به نور نشان می دهند. مردمک چشم آن ها بعداز حذف نور، زمان بیشتری را صرف کرد تا به اندازه اولیه خود بازگردد.

لینچ اظهار‌کرد: ما در این پژوهش، پارامترهایی مانند سرعت انقباض و بازگشت به نقطه آغاز را بررسی کردیم. ما این تغییرات را با فناوری تک چشمی نشان دادیم زیرا می دانستیم که تفاوت معنی داری بین چشم ها از نظر واکنش مردمک در اوتیسم وجود ندارد؛ بر خلاف آسیب سر یا ضربه مغزی که در آن ها معمولاً اندازه نابرابر مردمک ها دیده می شود.

پژوهشی که پیشتر به سرپرستی لینچ انجام شد، کودکان را در یک محیط آزمایشگاهی با استفاده از مردمک سنجی دوچشمی آزمایش کرد. در این پژوهش، از یک دستگاه گران قیمت و ثابت استفاده شد که هر دو چشم را بطور همزمان بررسی کرد.

هزینه کم تر و قابلیت حمل فناوری تک چشمی، امکان انتقال آزمایش به تنظیمات بالینی را فراهم می کند و امکان دارد پس از تجاری سازی، در دسترس قرار بگیرد.

لینچ اکنون در تلاش است تا آزمایش را گسترش دهد و گروهی متشکل از ۳۰۰ کودک بین دو تا چهار سال یا بالاتر را در نواحی بیشتری بررسی کند. داده های این پژوهش برای تائید یافته های پیشین مورد استفاده قرار می گیرند و با دستگاه غربالگری نهایی ادغام میشوند تا معیاری را ارائه دهند که می توان از آن برای تصمیم گیری درباره ارجاع یا عدم ارجاع کودک به ارزیابی بیشتر استفاده کرد.

در عین حال، لینچ در حال آماده شدن برای ثبت این دستگاه غربالگری است تا پیش از ورود به بازار فروش، توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا" (FDA) تایید شود. لینچ، شرکتی به نام "Appiture Biotechnologies" را تأسیس کرده است تا به انتقال این فناوری از یک محیط تحقیقاتی آکادمیک به مراکز درمانی کودکان کمک کند.

تمایل لینچ برای بهبود غربالگری اوتیسم، از تجربیات او نشات می گیرد. لینچ شاهد تلاش والدین در فرآیند دشوار پیگیری تشخیص رسمی برای فرزندشان بود.

اگرچه تخمین زده می شود که از هر ۴۴ کودک در آمریکا، یک کودک در هشت سالگی به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می شود ولی بسياري از کودکان به دلیل ماهیت ذهنی فرآیند تشخیص، اشتباه تشخیص داده می شوند یا به کلی فراموش می شوند. داشتن یک روش غربالگری سریع و عینی برای تقویت بررسی رفتار می تواند به بهبود دقت و سرعت تشخیص کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

با توجه به مشاهدات لینچ و پژوهش های پیشین که ناهنجاری هایی را در رفلکس مردمک به نور در کودکان مبتلا به اوتیسم نشان داده اند، بررسی رفلکس مردمک به نور، یک نشانگر زیستی بالقوه و منطقی برای لینچ است. لینچ ادامه داد :من به عنوان یک پزشک، متوجه این حالت در کودکان مبتلا به اوتیسم شدم و دریافتم که مردمک چشم آن ها حتی در حضور نور شدید، بسیار گشاد شده است.

او ادامه داد: رفلکس مردمک به نور، یکپارچگی این سیستم را آزمایش می کند. بنابراین، منطقی بنظر میرسد که این اقدام بسیار ساده و غیرتهاجمی را امتحان کنیم تا بدانیم که آیا تفاوت هایی بین رشد کودکان معمولی و کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد یا خیر.

این پژوهش، در مجله "Neurological Sciences" به چاپ رسید.