به گزارش ایسنا، سرطان سلول های مجاری پانکراس (Pancreatic ductal adenocarcinoma) بر اثر انباشت تغییرات چندگانه ژنتیکی در سلول ها ایجاد می شود. با این وجود، بروز سرطان (cancer) در سلول ها به تغییرات اپی ژنتیکی نیز وابسته است.
به بیان ساده، اپی ژنتیک تنظیماتی است بر سطح ماده ژنتیک که بیان یا عدم بیان ژن ها را تنظیم می کند. به منظور شناخت قطعی تغییرات اپی ژنتیکی که منجر به تومورزایی در سلول های سرطانی می شود، دکتر مرضیه ابراهیمی، ریحانه خوش چهره، دکتر الکساندرا آیچر و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، مرکز تحقیقات ملی سرطان اسپانیا و دانشگاه سیدنی کشور استرالیا، طی پژوهشی از تکنولوژی بازبرنامه ریزی سلول ها برای معکوس کردن تغییرات اپی ژنتیکی استفاده کردند.
در این پژوهش از سه روش برای بازبرنامه ریزی سلول های سرطانی مجاری پانکراس در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد؛ ۱. انتقال عوامل یاماناکا به سلول ها با کمک ویروس، ۲. انتقال عوامل پرتوانی در سطح ژن یا به کمک میکروRNA ها یا ۳. استفاده از انتقال دهنده های اپی زومال بعنوان روشی مطمئن تر بدون اختلاط با ماده ژنتیکی سلول. صحت باز برنامه ریزی به وسیله رنگ آمیزی ایمنی، رنگ آمیزی با آلکالین فسفاتاز و سنجش ژن (Real Time PCR) مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتیجه این پژوهش که در مجله بین المللی oncogene به چاپ رسیده است، نشان داد، القا به وسیله انتقال دهنده های اپی زومال موثرترین روش برای بازبرنامه ریزی سلول های سرطانی مجاری پانکراس و سلول های فیبروبلاستی (بعنوان گروه کنترل) است.
نتیجه این پژوهش نشان می دهد، سلول های حاصل از بازبرنامه ریزی از نظر عملکرد کاملاً با سلول های والد خود متفاوتند و سرطان زایی آنها، چه در شرایط آزمایشگاهی و چه در بدن حیوان مدل، بسیار کاهش یافته است.
بر اساس اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، با توجه به اینکه تغییرات اپی ژنتیک درست کم علت بخشی از تومورزایی و تهاجمی بودن سلول های سرطان پانکراس است، یافته های این پژوهش نشان می دهد استفاده از تعدیل کننده های اپی ژنتیکی میتواند وضعیت خطیر مبتلایان به سرطان پانکراس را کاهش دهد.
- 11
- 6
