تصمیم اخیر فدراسیون هندبال اوج به هم ریختگی، دیدن همین امروز و عدم نگاه به آینده را در فدراسیون هندبال نشان می‌دهد. نگاهی که سال‌هاست در این رشته حاکم است و یکی از عوامل اصلی رسیدن این رشته به جایگاه فعلی است.
هندبال ایران سال‌هاست روز خوش به خودش ندیده. فراز و فرود در روند تیم‌های ورزشی و فرا رسیدن روزهای افت پس از ایام اوج اتفاق اجتناب‌ناپذیری است اما برای هندبال ماجرا قدری متفاوت است. این رشته با سر درون مشکلات افتاده و از طرف دیگر هیچ گونه تلاشی برای بیرون آوردنش انجام نمی‌شود و تغییر رییس و آمدن افراد مختلف در راس این فدراسیون پرحاشیه هم دردی را دوا نمی‌کند. از رحیمی که در نقش یک ناجی به هندبال آمد تا رییس فعلی و مدیران دیگر حتی در کوچکترین اقدام و تصمیم خود یعنی انتخاب سرمربی هم اقدام جدی و مهمی نکردند و همگی به نخستین گزینه‌ای که دستشان رسید چنگ زدند تا بار مسوولیت از شانه‌شان برداشته شود.
هندبال ایران در روزگاری نه چندان دور، پله‌های ترقی را یکی یکی طی می‌کرد و به علت داشتن یک لیگ فعال و پویا با اسپانسرهای خوب، تیم ملی خوبی در اختیار داشت. نسل به نسل هم بازیکنان با کیفیت‌تری را در درون خود پرورش می‌داد و به شرایطی رسید که بازیکنانش در حد بازی در لیگ‌های خوب اروپایی شدند.
با این حال چند سالی است که روند نزولی عجیب و غریبی را در پیش گرفته و شواهد نشان می‌دهد هیچ کس هم خیال تغییر شیب این نمودار را ندارد.
رفته رفته تیم ایران هم در دوران ظهور قدرت‌های غرب آسیایی و قدرت همیشگی شرقی‌ها شرایط خوبی پیدا کرد و کار به جایی رسید که در بازی‌های آسیایی (دوحه و گوانگ‌ژو) در دو دوره پیاپی روی سکو رفت و به مدال‌های برنز و نقره دست پیدا کرد. نقره‌ای که البته به جای اینکه سکوی پرتاب باشد، نقطه آغاز مشکلات هندبال ایران شد!
مشکلات هندبال ایران از همان سالها بود که یکی یکی آغاز شد.
از رفتن یکی یکی اسپانسرها از لیگ برتر و خالی شدن این لیگ از پول گرفته تا رفتن مربیان خارجی خوب از ایران و انتخاب‌های اشتباهی که یکی یکی انجام شدند تا هندبال ایران به این حال و روز بیفتد. از طرف دیگر این هندبال ایران سال‌هاست خواب ثبات مدیری را می‌بیند و در چهار سال اخیر بیش از چهار رییس و سرپرست را به خود دیده. پس از چهره‌هایی نظیر کوزه‌گری، مهدوی، نصیری، رحیمی حالا پاکدل جوان رییس این فدراسیون شده. به این امید که خون تازه در رگ‌های این رشته در ظاهر مرده جاری شود اما شواهد نشان می‌دهد او هم راه روسای قبلی را ادامه می‌دهد.
انتخاب‌های دم دستی
هندبال ایران که در این سالها به شدت افت کرده و از به هم ریختگی و سوء مدیریت عجیبی رنج می‌برد، نیازمند تصمیمات درست و اصولی و نفراتی بوده و هست که بتوانند تکانی به این رشته بدهند و از بازیکنان خوب حاضر در این رشته به خوبی استفاده کنند. با این حال روسای مقطعی و حتی ثابت این رشته همواره با تعلل فراوان و در ادامه انتخاب‌های دم دستی، به ادامه‌دار شدن این دور باطل کمک کرده‌اند. از انتخاب‌های چند باره حبیبی برای هدایت تیم ملی گرفته تا حضور سه باره ماجکی که بارها خودش را به ایران نشان داده، انتخاب‌های دم دستی و تکراری بوده که باعث ماندن هندبال در باتلاق و عدم برون رفت از آن شده است.
باز هم حبیبی
در اینکه علیرضا حبیبی یکی از فعال‌ترین و بهترین مربیان ایرانی در هندبال است کسی شک ندارد اما انتخاب چندباره او بیش از هر چیز محل اعراب است.
وقتی هندبال ایران در برهه‌هایی که حتی نیاز چندانی هم به نتیجه‌گیری نداشته، دست به دامان مربیان خارجی شده، حضور مربیان صرب و اسلوونیایی یکی پس از دیگری نشان داده که اعتقاد بدنه این رشته و تصمیم‌گیران همواره به چهره‌های خارجی بوده و همواره در زمانی که نمی‌توانستند به گزینه خارجی برسند، به دنبال حبیبی و یکی دو نفر دیگر می‌رفتند. مثل امروز که رییس تازه وارد فدراسیون هندبال پس از چند ماهی کش دادن ماجرا و صحبت از بررسی گزینه‌های خارجی در نهایت نام حبیبی را از کیسه درآورد و او را یک بار دیگر به‌عنوان سرمربی معرفی کرد.
گزینه موقت برای رهایی از فشار؟
بخش تاریک‌تر ماجرا این است که فدراسیون‌نشین‌ها حداقل به صورت ظاهری هم از گزینه انتخابی‌شان حمایت نمی‌کنند و به وضوح اعلام کرده‌اند که هر زمان بتوانند مربی خارجی به ایران آورده و جایگزین حبیبی می‌کنند!
دبیر فدراسیون هندبال با اعلام این موضوع گفته است: «حبیبی به‌عنوان مربی انتخاب شده و بحث مربی خارجی هنوز باز است. همه بحث این است که منابع فدراسیون چطور باشد. اگر امکان جذب سرمربی طراز اول خارجی وجود داشته باشد، حبیبی به‌عنوان مربی در کنار او کار خواهد کرد. اگر که انتخابی در جهت سرمربی خارجی نداشته باشیم، حبیبی به‌عنوان سرمربی فعالیت خواهد کرد!»
این ماجرا اوج به هم ریختگی، دیدن همین امروز و عدم نگاه به آینده را در فدراسیون هندبال نشان می‌دهد. نگاهی که سال‌هاست در این رشته حاکم است و یکی از عوامل اصلی رسیدن این رشته به جایگاه فعلی است.
تیم ملی هندبال ایران که پس از بازی‌های آسیایی جاکارتا هنوز اردویی تشکیل نداده، حدود شش ماه بدون سرمربی بود. آخرین مربی، کاستاراتوییچ که سرمربیگری تیم ملی هندبال را در این مسابقات به عهده داشت، آبان ماه ۹۷ از ایران رفت.
محسن آجرلو
- 15
- 6
