گلاب آدینه، دانش‌آموخته تئاتر و هنر نبود و رشته تحصیلی او در دانشگاه اقتصادسیاسی بوده است، اما زندگی تئاتری آدینه با یکی از معروف‌ترین گروه‌های جوان و دانشجویی تئاتر ایران آغاز شد. این گروه در سال ۱۳۴۸ از سوی داریوش فرهنگ و مهدی هاشمی پایه‌گذاری شد. کمی بعد و در دهه ۵۰ بهرام بیضایی به‌عنوان جانشین دکتر پرویز ممنون، رئیس گروه نمایش دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، راهی این دانشگاه شد تا یکی از درخشان‌ترین دوره‌های این دانشکده را رقم بزند. در این دوران تعداد زیادی از اعضای این گروه از جمله دانشجویان رشته تئاتر دانشگاه تهران بودند. نتیجه یک دهه فعالیت گروه تئاتر «پیاده» در دهه۶۰ خود را نشان داد.
خیلی از نام‌های مهم سینما، تئاتر و تلویزیون دهه ۶۰ سابقه فعالیت و همکاری با این گروه را داشته‌اند. مهدی هاشمی، داریوش فرهنگ، سوسن تسلیمی، فاطمه معتمدآریا و گلاب آدینه از جمله اعضای این گروه بودند. گلاب آدینه از سال ۱۳۵۴ به گروه تئاتر «پیاده» پیوست. در سال ۱۳۵۵ او یکی از بازیگران نمایش «خاطرات و کابوس‌های یک جامه‌دار از زندگی و قتل میرزا تقی‌خان فراهانی» به کارگردانی علی رفیعی بود. در سال ۱۳۵۸ گروه تئاتر پیاده نمایشنامه «دایره گچی قفقازی» را روی صحنه برد که آدینه نیز در آن ایفای نقش می‌کرد. این آخرین کار گروه تئاتر پیاده محسوب میشود. آدینه در دهه ۶۰ با بازی در سریال «افسانه سلطان و شبان» به کارگردانی داریوش فرهنگ به چهره‌ای آشنا و شناخته‌شده تبدیل شد.
در آن سال‌ها تعداد سریال‌ها و برنامه‌های سرگرمی دو شبکه تلویزیونی آن‌قدر کم بود که معدود سریال‌ها و برنامه‌های سرگرمی با مخاطب انبوه روبه‌رو می‌شدند، اما این همه راز مورد توجه قرار گرفتن «سلطان و شبان» نبود. هنوز هستند مخاطبانی که ساخته‌های آن سال‌های تلویزیون را آثاری به مراتب با کیفیت‌تر از مجموعه‌های اخیر تلویزیون می‌دانند. به هر حال «افسانه سلطان و شبان» در سال ۶۳ یکی از آن برنامه‌های خیابان‌خلوت‌کن تلویزیون محسوب می‌شد و گلاب آدینه در نقش «سلطان بانو» از جمله مورد توجه‌ترین شخصیت‌های تلویزیون بود. آن سال‌ها شرایط برای بازیگران زن بسیار دشوار‌تر از همکاران مرد خود بود. بهرام بیضایی گفته است که در آن سال‌ها یکی از ایرادهایی که به حضور سوسن تسلیمی گرفته می‌شد حضور مورد توجه او در فیلم‌ها بوده است. یعنی چیزی که تنها می‌تواند نقطه قوت یک بازیگر محسوب شود.
در اواخر دهه ۶۰ گلاب آدینه در مدرسه هنر و ادبیات کودکان و نوجوانان وابسته به صدا وسیما شروع به آموزش بازیگری کرد. تعدادی از بهترین بازیگران زن تئاتر ایران در این دوره از کلاس‌ها تحت آموزش گلاب آدینه قرار گرفتند. بهناز جعفری، پانته‌آ بهرام، سیما تیر‌‌انداز و... از جمله بازیگرانی بودند که در این دوره‌های آموزشی حضور پیدا کردند. آدینه با هنرجویان خود در این کلاس‌ها دو نمایشنامه «مرگ یزدگرد» و «سلطان مار» را روی صحنه برد؛ اما آدینه برای ایفای ماندگار‌ترین نقش سینمایی‌‌‌اش باید تا ۵۰سالگی‌اش صبر می‌کرد. او در سال ۱۳۸۲ و هنگامی که ۵۰ سال داشت برای بازی در نقش اصلی فیلم «مهمان مامان» در مقابل دوربین داریوش مهرجویی قرار گرفت. این فیلم را می‌توان آخرین شاهکار سینمایی داریوش مهرجویی دانست.
آن را روایت ته‌شهری مهرجویی از جامعه ایرانی دانستـــه‌اند. اگـــر او در دهــه۶۰ ، طبقه متـــــوســط و نـــــوظهــور را در فیلـــم «اجاره‌نشین‌ها» تصویر کرده بود در «مهمان مامان» یک جامعه نمادین ته‌شهری را در یکی از خانه‌های قمرخانمی تصویر کرد. بازی گلاب آدینه در این فیلم را می‌توان یکی از به یاد ماندنی‌ترین نقش‌آفرینی‌های یک بازیگر زن در سینمای ایران دانست. روایت است وقتی آدینه برای بستن قرارداد ایفای نقش در این فیلم به دفتر فیلمسازی مراجعه می‌کند، محمدرضا شریفی‌نیا بازیگردان فیلم با رقم مدنظر آدینه مخالفت می‌کند و می‌گوید برای اینکه این چنین نقش اولی به او پیشنهاد شده او باید از رقم مورد نظر خود کوتاه بیاید. نهایت اینکه آدینه برای بازی در این فیلم قرارداد سفید امضا می‌کند. آدینه را باید از آن جنس هنرمندان سینما و تئاتر ایران دانست که با پای پیاده مسیر زندگی هنری خود را طی کردند. دیروز ۲۲ آبان مصادف بود با ۶۴ سالگی گلاب آدینه که در سال ۱۳۳۲ چشم به جهان گشود.
- 14
- 1
