سینما را بت نکنید!

شهاب حسینی بازیگر متفاوتی است. یکی از معدود بازیگران فرهیخته سینمای این دیار که در تمام دوران کاری‌اش از استعدادهای تازه‌آمده حمایت کرده و به گواه انتخاب‌های درستش - به‌خصوص در سال‌های اخیر - با فکر و اندیشه سراغ خلق سینما رفته است. به این دلیل هم وقتی این بازیگر در حاشیه بازدید از پردیس تئاتر تهران، کار پردیس تئاتر تهران را تولید اندیشه می‌داند و از آن به‌عنوان جایی یاد می‌کند که باید شکوفایی استعدادهای جوان را موجب شود، معلوم است منطق درستی پشت حرف‌هایش وجود دارد.

حسینی با اشاره به فقر فرهنگی موضوع را چنین تحلیل می‌کند: فقر فرهنگی به دلیل نبود ارایه درست فرهنگ به مخاطب ایجاد می‌شود. زمانی که فقر شناختی وجود دارد، امروز جوان نمی‌تواند مسیر زندگی‌اش را به وضوح ترسیم کند و هویت خود را به درستی تشخیص دهد. چه‌کار کنیم که هویت‌ها شکل بگیرد؟ باید مردم را به خودشناسی دعوت کنیم. شرایطی را برای‌شان فراهم کنیم که به کشف و شهود و جست‌وجو بپردازند و ظرفیت‌های درونی‌شان را کشف کنند. منِ نوعی وقتی کلاس‌های آموزشی استاد سمندریان به وجود آمد، رفتم و تازه فهمیدم که شاید بتوانم بازیگر شوم.

این بازیگر سینما و تئاتر اظهار کرد: وقتی هیچ انتخابی وجود ندارد، آدم سرگردان می‌شود؛ وقتی سرگردان می‌شود، زندگی‌اش باری به هر جهت می‌شود. شاید دنبال این نمی‌رود که خودش را ارتقا دهد ولی وقتی فضایی باشد که رقابت سالم و درعین‌حال جدی در آن شکل بگیرد، آدم‌ها تشویق می‌شوند که جز روی توانمندی‌های شخصی خودشان برای ساختن زندگی و آینده‌شان، نمی‌توانند حساب کنند. بسترش باید وجود داشته باشد، اگر این‌جا مثلا جشنواره‌هایی را بگذاریم و این امکان را بدهیم که از همه نقاط کشور تئاترهای‌شان را بیاورند و تمرین و اجرا کنند، انگیزه‌دهنده است.

من جوان‌های زیادی را در حیطه کاری خودم می‌شناسم که بسیار خلاق و دست به قلم هستند، فیلمسازهای خوبی داریم. وی متذکر شد: متاسفانه همه جا چرخ‌دنده‌های خردکننده روابط اجازه نمی‌دهد خیلی‌ها وارد شوند. اگر جایی باشد که با آغوش باز از هر نوع استعداد و اندیشه‌ای استقبال کند، ما شاهد شکوفایی زیادی هستیم.

منابع انسانی اصالت دارند. نفت، گاز، طلا و... هیچ‌کدام بدون مغزی که بتواند اینها را از دل زمین بیرون بکشد، ارزش ندارند. هیچ کاری بدون تفکر و منابع انسانی‌اش شکل نمی‌گیرد و پیش نمی‌رود. سینما یک بت یا یک قلعه دست‌نیافتنی نیست، سینما را آدم‌ها به وجود آورده‌اند. سینماگری باید وجود داشته باشد که سینما وجود داشته باشد، نمایشگری باید وجود داشته باشد که تئاتر وجود داشته باشد. اساسا اندیشه‌ای باید وجود داشته باشد. کار این مرکز و همه مراکز فرهنگی دیگر باید تولید اندیشه باشد.