من زبان فارسی را دوست دارم

زبـــان عامـــل ارتبـــاط انســــان‌ها و یکــــی از مهم‌تریـــن پایه‌هــــای تمدن است. زبان ملی عامل هویت، انسجام و یکپارچگی گروه بسیاری از انسان هاست که با اسطوره‌ها و حماسه‌ها، آداب و رسوم و تاریخ مشترک زمان‌های طولانی در سرزمین مشترک زیسته‌اند و در غم و شادی یکدیگر شریک بوده‌اند.

زبان ملی و مهم‌ترین شناسه هویت ملی ما زبان فارسی است، زبانی اگرچه به ظاهر هزار و دویست ساله که در این حال هم از کهن‌ترین زبان‌های زنده جهان است، بلکه به نظر و با تأیید زبان‌شناسان، چند هزار ساله. مردمی از قوم‌های گوناگون ایرانی که حتی اکنون گروهی از آنان بیرون از مرزهای سیاسی ایران امروز زندگی می‌کنند در تاریخی طولانی در نگهداری، گسترش و بالیدن این زبان کوشیده‌اند و در قالب آن آثار بزرگ ادبی، علمی، فلسفی، تاریخی، جغرافیایی و دیگر معارف بشری آفریده‌اند؛ این دستاوردها بدون توجه به اینکه آفرینندگانشان اهل کدام گوشه ایران بوده‌‌اند و به کدام قوم و قبیله تعلق داشته‌اند اکنون سبب افتخار ما هستند و در آینده موجب سرافرازی فرزندان ما خواهند بود.

«رامبد جوان» مجری برنامه خندوانه در صفحه اینستاگرامش پیام و تصویری به اشتراک گذارده و نوشته است: «من زبان فارسی را دوست دارم». او در این پیام کوتاه که به روشنی تنها نشان‌دهنده مهر و علاقه او به زبان فارسی است نه به قوم و قبیله‌ای دیگر بی‌مهری کرده است و نه به زبانی دیگر بی‌احترامی، تنها به زبان ملی، تاریخی، قانونی و رسمی کشورش اظهار علاقه کرده است. با کمال تأسف در مقابل چنین پیام روشن و مهرآمیزی افرادی با زشت‌ترین کلمات و کاملاً خارج از موضوع، پیام‌های هتاکانه‌ای نوشته‌اند که نه تنها تکرار، بلکه خواندن آنها هم شرم‌آور است؛ هر کس حق دارد با سخنی مخالف باشد اما ابراز مخالفت راه و روشی عقلانی و اخلاقی دارد که از شدت بدیهی بودن به یادآوری و تکرارش نیازی نیست. هیچ اصل عقلانی، اخلاقی، دینی، ملی و انسانی به هیچ فردی اجازه نمی‌دهد در مخالفت با نظری و سخنی کلماتی به کار ببرد که این گروه به کار برده‌اند، آن هم به بهانه واهی دفاع از قومی که سبب افتخار این کشورند و در طول تاریخ مرزدارانی دریادل بوده‌اند و پیشاهنگانی آگاه و سرشار از فکر و فرهنگ. فراموش نکنیم شبکه‌های اجتماعی مکان و امکانی است برای ایجاد همدلی و دوستی و همچنین همبستگی ملی.

زبان فارسی زبان ملی ماست، زبانی که در درازای تاریخ از کشاکش دوره‌ها، آمدن و رفتن فرمانروایان و سلسله‌ها و یورش‌های بی‌امان به مدد تلاش و کوشش و نبوغ شاعران، نویسندگان و دانشمندان در کنار همت و علاقه مردم ساده و عادی این سرزمین در گوشه گوشه ایران و از قوم‌های گوناگون جان سالم به در برده و همچون میراثی گرانقدر به دست ما رسیده است و ما نیز وظیفه داریم آن را تواناتر، پربارتر و زیباتر به دست آیندگان بسپاریم. زبان فارسی زبان شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی و غزل حافظ است، زبان نثر محمود دولت‌آبادی، شعر فروغ فرخزاد و سینمای عباس کیارستمی است، این یعنی بیش از هزار سال زنده بودن و توانا بودن. زبان فارسی را دوست بداریم و به دیگر زبان‌ها و گویش‌های قوم‌های ایران احترام بگذاریم و عزیزشان بداریم.

«من زبان فارسی را دوست دارم».