به گزارش ایسنا، مسابقات تیراندازی جام جهانی هند و اولین دوره از مسابقات کسب سهمیه المپیک در سال ۲۰۱۹ میلادی از چهارم تا هشتم اسفندماه به میزبانی دهلی نو هند انجام شد. تیم ملی تیراندازی ایران با ترکیب ۱۵ نفری در دو رشته تپانچه و تفنگ عازم این رقابت‌ها شد. در این مسابقات نفرات اول و دوم صاحب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ می‌شدند اما هیچ کدام از نمایندگان ایران به مدال طلا و نقره نرسیدند و از کسب سهمیه المپیک توکیو ناکام ماندند. تنها مدال کسب شده در این مسابقات توسط هانیه رستمیان در تپانچه ۲۵ متر به دست آمد که این اولین مدال تاریخ ایران در این ماده بود.
البته الهه احمدی در این مسابقات توانست در مرحله حذفی تفنگ سه وضعیت رکورد جهان را تکرار کند که نوید خوبی برای به فینال رسیدن او و کسب سهمیه المپیک در این مسابقات بود. رکوردی که حتی تیراندازان سایر کشورها هم در مرحله مقدماتی برای رسیدن به فینال ثبت نکردند. احمدی در مرحله مقدماتی نتواست این رکورد را تکرار کند و با قرار گیری در رده پنجاه دوم از رسیدن به فینال این ماده بازماند. مینا قربانی در تپانچه و امیر محمد نکونام نیز در تفنگ بادی هر چند به فینال رسیدند اما در فینال نتواستند به مدال برسند و سهمیه المپیک برای ایران به دست نیامد. نجمه خدمتی هم که در بازی‌های آسیایی اینچئون درخشید و بعد از آن هم توانست سهمیه المپیک ریو را کسب کند در این مسابقات نه در بخش بادی و نه در بخش خفیف به فینال راه نیافت.
این نتایج افول تیراندازان را نشان می‌دهد که یکی از عوامل آن می‌تواند مشکلات و کمبودهای پیش رو تمریناتشان باشد. تیراندازان ایرانی برای حضور در این مسابقات با کمبود فشنگ در تمرینات و اردوها مواجه بودند و تمرینات خود را در بخش خفیف به صورت خشک پیگیری می‌کردند. این در حالی است که حریفان آن‌ها برای هر مسابقه حدود ۲۰ تا ۲۵ هزار فشنگ شلیک می‌کنند. از طرفی هم قرار بود تیم ملی برای کمبود مهمات عازم اردوی تدارکاتیهانوفر آلمان شوند اما طبق گفته مسئولان فدراسیون به دلایل مختلف از جمله تعطیلات سال نو میلادی، گرانی دلار، نبودن هتل و … این اردو هم لغو شد تا تیراندازان ایران بدون تمرین مناسب و فشنگ تست شده عازم مسابقات جام جهانی شوند. تیراندازان ایرانی بیش از ۶ ماه هم از صحنه رقابت دور بودند. در این میان تنها راه حل فدراسیون برای رفع این مشکل اعزام زودتر تیراندازان به هند بود تا به فاصله چند روز مانده به آغاز مسابقات فشنگ تهیه و بتوانند در مسابقه با آن فشنگ‌ها شلیک کنند.
با همه این شرایط و کمبودها اما مسئولان فدراسیون تیراندازی و کادر فنی تیم ملی به کسب سهمیه المپیک حداقل در ماده بادی در هند امیدوار بودند. گویی تنها امید مسئولان به ویژه رئیس فدراسیون این بود که استعداد ملی‌پوشان نتیجه دهد و تیراندازان ایران با توجه به رکوردهایی که در اردوهای داخلی به ثبت می‌رسانند بتوانند در هند سهمیه المپیک را کسب کنند. اما تیراندازان ایرانی نه تنها در بخش خفیف بلکه در بخش بادی هم انتظارات را برآورده نکرده و با دستان خالی از سهمیه المپیک به ایران بازگشتند.
هرچند که تا بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ مسابقات زیادی برای کسب سهمیه المپیک باقی مانده اما نتیجه تیراندازان در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، قهرمانی جهان کره (بخش بزرگسالان) و جام جهانی ۲۰۱۹ هند به خوبی نشان می‌دهد که مشکل اساسی در این رشته وجود دارد. اکنون گویی زنگ خطر به صدا درآمده و باید مسئولان فدراسیون در فاصله کوتاهی که تا المپیک باقی است فکر اساسی به حال این رشته کنند و درصدد رفع مشکلات برآیند تا حداقل تعداد سهمیه کسب شده در المپیک ریو تکرار شود.
ممکن است مشکلات زیادی در این رشته وجود داشته باشد اما بزرگترین آن را می‌توان کمبود مهمات دانست. تیراندازان ایرانی به گفته سرمربی تیم ملی تفنگ حدود هشت ماه است که تنها تمریناتشان را خشک انجام می‌دهند. البته این مشکل سال‌ها است که گریبانگیر تیراندازان است اما فدراسیون‌های قبل اغلب با اعزام به مسابقات و اردوهای تدارکاتی سعی در برطرف کردن آن داشتند. به نظر می‌رسد که فدراسیون تیراندازی نیز باید به هر طریق ممکن این مشکل را رفع کند تا این رشته به جای برگشت به عقب، مسیر رو به جلویی را در پیش بگیرد.
از طرفی در المپیک ریو بیشترین سهمیه کسب شده توسط نمایندگان ایران در رشته تفنگ بود، همچنین بیشتر مدال‌های کسب شده در تیراندازی نیز توسط ملی‌پوشان تفنگ حاصل شده اما اکنون با توجه به نتایج حاصله شاید نداشتن مربی خارجی یکی دیگر از مشکلات این رشته باشد. قبل از المپیک ریو لازلو سرمربی تیم ملی تفنگ ایران بود و موفقیت‌های زیادی هم با او برای این رشته به ارمغان آمد. اکنون با توجه به اینکه فدراسیون تیراندازی برای تپانچه از مربی خارجی استفاده می‌کند به نظر می‌رسد که باید برای رشته تفنگ نیز یک مربی خوب خارجی استخدام کند تا حداقل نتایج قبل تکرار شود.
- 9
- 4
