به گزارش ایران، پر سر و صدا‌ترین فیلم‌های به نمایش درآمده در بخش پانورامای «برلین ۲۰۱۸» طی روز‌های دوشنبه و سه‌شنبه «پسرها گریه می‌کنند» کار برادران دینوچنزو ایتالیایی، «پیدایش» ساخته ارپاد بوگدان مجاری، «جبرییل» به کارگردانی هنریکا کول آلمانی، «مالامبو، مرد خوب» کار سانتیاگو لوزای آرژانتینی و «لبه رودخانه» ساخته ایسائو یوکی سادای ژاپنی بودند و در میان آنها «پسرها گریه می‌کنند»
گوی سبقت را از همگان ربود و یک‌بار دیگر ثابت کرد سینمای ایتالیا به‌رغم فرو افتادن از برج عاج طی ۳۵ سال اخیر و دور افتادن از اعصار طلایی‌اش که سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۸۰ را پوشش داد، هنوز در برخی موارد بعضی حرف‌های رسا را برای گفتن دارد، به طوری که هیأت ژوری برلیناله ۲۰۱۸ به سرکردگی تام تیک ور آلمان به‌صراحت اعلام کرد از حضور نداشتن این فیلم در بخش مسابقه (آنجا که جایزه اصلی یعنی خرس طلایی اهدا میشود) غمگین است.
این در حالی است که از ۲۴ فیلم شرکت داده شده در این بخش فقط ۱۹ تا را وارد رقابت برای کسب جایزه کرده و به‌دلایلی مبهم اعلام کرده‌اند که ۵ فیلم دیگر به‌رغم پخش شدن در این قسمت جزو ملاحظات هیأت ژوری قرار نمی‌گیرند و در نتیجه جایزه‌ای برایشان متصور نیست.
جنایت‌های مافیایی در حومه شهر رم
«پسرها گریه می‌کنند» که می‌توانست جای هر یک از حاضران در بخش اصلی چه جایزه بگیرها و چه جایزه نگیرها را پر کند، درباره گمراهی‌ها و سختی‌های زندگی در ایتالیای کنونی است و داستانی قابل لمس و کارآکترهایی قابل همذات پنداری دارد. در این فیلم که آندریا کارپنزانو، متنئو اولیوتی، میله نا مانچینی، ماسیمیلیانو تورتورا، لوکا زینگاره‌تی، دیمیترا بلینا و میکلا دی روسی نقش‌های مهم‌تر را بازی کرده‌اند، دو نوجوان را در مرکز اتفاقات می‌بینیم. آنها میرکو و مانولو نام دارند و در حومه شهر رم و در شرایطی سخت زندگی می‌کنند.
یکی فقط پدرش بر جای مانده و دومی تنها از حمایت مادر برخوردار است و در نتیجه در دبیرستان نمرات خوبی نمی‌آورند و مجبورند تن به مشاغلی سطح پایین بدهند تا به‌گذران امور زندگی توسط والدین‌شان یاری برسانند. امید آنها رسیدن به یک زندگی بهتر است اما یک شب در تعقیب و گریز با مردی که امیدوارند با زدن پول او نان شب خانواده را جور کنند، وی را به قتل می‌رسانند و در نتیجه گذارشان ناخواسته به مافیای منطقه می‌افتد و مجبورند گماشته‌های آنان شوند و این به معنای تغییر دراماتیک مسیر زندگی آنها است.
درست است که از این پس کارهای تکلیف شده توسط سران مافیایی خود را انجام می‌دهند و فوران پول باعث باد کردن جیب‌هایشان میشود اما عملاً از زندگی شرافتمندانه دست می‌شویند و با سرعتی هرچه بیشتر به‌سوی تباهی می‌روند و چه چیزی بدتر از اینکه پس از اوجگیری مالی دست به قطع ارتباط با خانواده و دوستان سابق خود می‌زنند تا مبادا به دام پلیس بیفتند که رد آنها را زده و در پی بازداشت‌شان است و گریه درونی و پشیمانی فکری آنها از همین بابت است اما راهی برای بازگشت ندارند.
نشریه پرشمارگان واریه‌تی امریکا، دیروز (سه‌شنبه) «پسرها گریه می‌کنند» را از بهترین آثار جشنواره «برلین ۲۰۱۸» توصیف و تصریح کرد که برادران دینو چنزو که علاوه بر کارگردانی فیلم سناریوی آن را هم نوشته‌اند نمادی آشکار از نسل جدید سینماگران ایتالیا هستند. مردانی که هرگز به سطح غول‌های افسانه‌ای نئورئالیست مانند روبرتو روسه‌لینی، فده‌ریکو فلینی و لوچینو ویسکونتی نمی‌رسند اما لااقل برای روال فعلی سینمای ایتالیا که از کمبود ایده‌های نو رنج می‌برد، آبرو‌داری می‌کنند.
دفرمه‌های سینمای لهستان
پیشتر از سایه انداختن فیلم‌های بخش افق‌ها بر سر آثار قسمت مسابقه در دو روز گذشته گفتیم اما سه‌شنبه نخستین مرتبه نمایش فیلم «Mug» کار مالگورنه‌اتا ژوموفکا لهستانی در جشنواره تحقق یافت و فیلمی که لهستان امیدوار است یکشنبه شب آینده گوشه‌ای از جوایز برتر جشنواره را به‌خود اختصاص دهد، مورد قضاوت داوران قرار گرفت. این فیلم با بازی ماتئوژ کوشی کیوویچ، آگنیژگا پودسیادلیک، رومن گانکاشیک و داریوژ ژیناکی در نقش‌های عمده درباره مردی است که دست به جراحی پلاستیک روی صورتش می‌زند اما تغییر محسوس سیمایش پس از عمل او را دچار آشفتگی روحی و بحران هویت می‌کند و نمی‌تواند با تبعات این قضیه کنار بیاید.
مالگورزاتا ژوموفکا کارگردان فیلم پس از اتمام نمایش دیشب آن در برلین توضیح داد که اگر اکثر تصاویر او در وسط و عمق شفافیت دارند اما در گوشه‌ها محو و کشدار به‌نظر می‌رسند. برای رساندن این نکته به بینندگان است که چطور کاراکتر اصلی فیلم پس از عمل جراحی نه فقط خود را دفرمه بلکه کل جهان را نیز تغییر شکل داده و مخدوش می‌بیند. این فیلم ۹۱ دقیقه‌ای از ۱۷ فروردین ۱۳۹۷ در اروپای غربی و از ۲۶ اردیبهشت این سال در قسمت‌هایی از امریکای شمالی اکران عمومی خواهد شد.
- 10
- 5
