آیا من واقعا به اینجا تعلق دارم؟

به گزارش ایسنا به نقل روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، فولادگر در کویت از پدری ایرانی و مادری لبنانی متولد شد و دوران کودکی و نوجوانی خود را در کویت و مدارس این کشور گذراند.

وی در نوشته خود به خاطراتی از دوران مدرسه در کویت و خیابان‌ها و بازارهای آن اشاره می‌کند و این‌که هیچ‌کدام باعث نشد وی هویت کویتی پیدا کند.

جمانه همراه خانواده‌اش در سال ۲۰۰۶ به‌خاطر پایان مدت اقامت، کویت را ترک کرد، در لبنان (سرزمین مادری) مستقر شد.

او در نوشته خود توضیح داده که با وجود این‌که ایرانی به‌شمار می‌آید و همه تعطیلات تابستانه خود را در ایران و اصفهان (شهر پدری‌اش) به سر برده، زبان فارسی نمی‌داند، چون پدرش اصراری به فارسی یاد گرفتن او نداشته است.

فولادگر با اشاره به مناطق گردشگری اصفهان مانند سی‌وسه پل، باغ گل‌ها و باغ پرندگان، دیدن این مناطق را دلچسب دانست و با وجود این‌که به‌خاطر آشنا نداشتن با زبان فارسی، ارتباط چندانی با مردم، حتی اقوام و بستگانی که به دیدن آن‌ها می‌آمدند برقرار نکرده، اما برای دوستان خود هدایایی از اصفهان می‌آورده است.

وی که از ۱۰ سال پیش تا کنون در لبنان زندگی می‌کند، بستگان خود را که برای گردش به لبنان می‌آیند به مناطق مختلفی مانند بعلبک، صور، صیدا، خیابان‌های معروف الحمراء و جمیزه می‌برد و برای‌شان درباره جنگ ۳۳ روزه و مارمخائیل و ۷ مه و سهمیه‌بندی برق در تابستان و ... می‌گوید.

او که ساکن محله الشیاح در ضاحیه جنوبی بیروت است و دوران دبیرستان خود را در این منطقه به پایان رسانده می‌گوید که با کوچه پس کوچه‌های ضاحیه آشناست.

در تمام راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز و عدالت‌خواهانه شرکت کرده، خود را اهل لبنان به‌شمار می‌آورد، اما حق رأی دادن در انتخابات را ندارد و بیمه و خدمات دیگری که مخصوص لبنانی‌هاست به او تعلق نمی‌گیرد، علاوه بر این‌که به‌خاطر نداشتن شناسنامه لبنانی مجبور است هر سال با مراجعه به اداره امنیت عمومی، اقامت خود را تمدید کند.

این مسائل باعث شده فولادگر در پایان مطلب خود این پرسش را مطرح کند که آیا من واقعا به اینجا تعلق دارم؟ سؤالی که خود او نیز جوابی برای آن ندارد.