فدرر پس از رکوردشکنی: به این زودی بازنشسته نمی‌شوم

فدرر اما درباره آینده‌اش می‌گوید: «می‌دانم که تا ابد بازی نخواهم کرد. اوضاع همین است. راستش را بگویم، از زمانی که دخترانم به دنیا آمدند (سال ۲۰۰۹) به فکر آینده بودم اما در آن هنگام بدنم یاری می‌کرد، خانواده‌ام از من حمایت کردند و خوشحال بودند که با من به سفر دور دنیا می‌آیند. این موضوعی حیاتی است. زمانی که بدن دیگر با من یاری نکند و خانواده‌ام خسته شوند، دست از ادامه مسیر برخواهم داشت اما فکر نمی‌کنم این موضوعی باشد که به زودی اتفاق بیفتد. من همچنان از تنیس لذت می‌برم.»

او سپس به تفاوت رافائل نادال و نواک جوکوویچ پرداخت: «رافا خیلی زود خودش را مطرح کرد. بهترین لحظات ما اغلب با هم تقارن داشت. برخی از بازی‌های ما تاریخی شد و متأسفانه، من بعضی از ناامیدکننده‌ترین شکست‌هایم را مقابل او تجربه کردم. او چپ‌دست است و به همین دلیل مجبور شدم روش‌های متفاوتی برای رقابت با او پیدا کنم. بگذارید بگویم که در ابتدا، نواک کسی بود که در نیمه‌نهایی به او برخورد می‌کردم و نادال فردی بود که فینال را با او برگزار می‌کردم اما حالا اوضاع عوض شده است و این به دلیل بازی جوکوویچ است اما رقابت با رافا بیش از همه برای طرفداران جذاب بوده است.»

از او سؤال شد که کدام را ترجیح می‌دهد، طلای المپیک یا قهرمانی گرنداسلم را و او گفت: «جواب این سؤال را نمی‌دهم. پاسخ دادن به این پرسش غیرممکن است. گرنداسلم‌ها کارهای روزمره ما هستند و پراحساس‌ترین پیروزی من در اوپن فرانسه در سال ۲۰۰۹ رقم خورد که حتی از ویمبلدون هم برایم جذاب‌تر بود چون سال‌ها بود که منتظرش بودم اما المپیک هر چهار سال یک بار بوده و متفاوت است. شما در المپیک نماینده کشورتان هستید و می‌دانید که ورزشکاران از سراسر دنیا می‌آیند. من واقعاً نمی‌توانم بین این دو یکی را انتخاب کنم.»

ایوان لیوبیچیچ، مربی او هم در پاسخ به این پرسش که چرا فدرر همچنان به مسابقه ادامه می‌دهد، گفته است: «باید این سؤال را از خود او بپرسید. من تنها تلاش می‌کنم که تا جای ممکن او سخت تلاش کند و خوشحالم که او انگیزه دارد.»