کامبیز دیرباز: راهی را شروع کردم که با شخصیت «مجید سوزوکی» شروع شد

کامبیز دیرباز که این روزها سریال «زیر پای مادر» با بازی او در حال پخش از شبکه فارسی آی فیلم است، در گفت وگوی خود با این شبکه، ضمن بیان این که نقش هایی را بازی می کند که به شکل خودآگاه یا ناخودآگاه شبیه چیزی است که آرزو دارد در زندگی مانند آن نقش ها باشد، افزود: «بیش از ۱۳-۱۲ سال است که نقش منفی بازی نکرده ام. نه این که به من پیشنهاد ندادند، اتفاقا پیشنهادهای زیادی داشتم اما این نقش ها ایده آل من نیستند. همیشه دوست دارم کامبیز دیرباز در نقش شخصیتی ظاهر شود که حداقل چهار یا پنج ماه در کاغذها و دنیای نویسنده فیلم نامه آن را دنبال و تجربه کرده باشد.»

وی تصریح کرد: «این که شخصیت های مثبت را انتخاب می کنم، شاید این گونه تعبیر شود که محکوم به تکرار می شوم و آن را می پذیرم، اما من اسم این مسئله را تکرار نمی گذارم، بلکه تکمیل راهی می دانم که باید آن را رفت. آگاهم که راهی را شروع کردم که استارت آن با شخصیت «مجید سوزوکی» فیلم اخراجی ها زده شد. یکی از شخصیت های ایده آل من که آدم محکمی است و حقش را خودش می گیرد و نمی گذارد کسی حقش را بدهد. حالا هم به دنبال تکمیل همان راه هستم. شاید «غیاث» در «پشت بام تهران» تبدیل به «خلیل کبابی» در «زیر پای مادر» شده است و من احساس می کنم نقش هایم در حال تکمیل شدن است. من اسم این را تکرار نمی گذارم بلکه تکمیل پرونده ام است.»

این بازیگر سینما و تلویزیون که نقش های کمدی نیز در کارنامه خود دارد، در ادامه گفت: «در این میان اگر نقش متفاوتی مثل نقش ام در سریال «نابرده رنج» که کمدی هم بود، یا مثل نادر ایرانی «در چشم باد» پیشنهاد شود، از آن استقبال می کنم اما در مسیر بازیگری خیلی کم پیش می آید که مدام نقش متفاوت بازی کنیم. من ادای چیزی را درنمی آورم و خودم هستم. سعی کردم در نقش هایم و انتخاب آن ها این موضوع را لحاظ کنم و اگر چند فیلم نامه در دستم باشد، حتما خودم را جای بیننده می گذارم و می سنجم که بیننده دوست دارد من را در نقش شخصیت مد نظر کدام فیلم نامه ببیند و انتخابم بر همان اساس رقم می خورد.» دیرباز با اعتقاد به این که بازیگری قله ندارد تا روزی بتواند بگوید به قله دست یافته و در آن پرچم زده است، اظهار کرد: «همیشه وقتی کارهای خودم را تماشا می کنم، فقط ایرادهایم را می بینم. هیچ وقت برای اولین بار از کارم خوشم نمی آید و این نظر لطف دوستان است اگر تعریف هایی از بازیگری ام می شود. با این که بازیگری قله ندارد و می دانم که شاید هیچ وقت نتوانم به اوج برسم، اما این رفتن و صعود عاشقانه را دوست دارم حتی با این که احساس می کنم هیچ وقت به نقطه ای نخواهم رسید که بتوانم بگویم به جایگاه خود رسیده ام یا نه.»

برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر در سال ۸۲ برای بازی در فیلم «دوئل» احمدرضا درویش، از حضورش در سینما با این تعابیر یاد کرد: «با این که اولین فیلمم در سینمای حرفه ای به سیمرغ بازیگری رسید ولی سیمرغ سلیقه ای است، من افتخاری بزرگ تر از سیمرغ دارم و این است که مردم من را می خواهند و اگر این مردم من را نخواهند امکان ندارد بتوانم بازی کنم و من را از سینما و تلویزیون بیرون می اندازند.» او اضافه کرد: «مردم به طور مستقیم حتی دستمزد هنرپیشه را برای تهیه کننده تعریف می کنند.»

دیرباز به برنامه «سه ستاره» اشاره کرد و گفت: «اتفاق برنامه «سه ستاره» برای من خیلی ارزش داشت به خاطر این که ۶۰ میلیون داور من را داوری کرده بودند و این برای من خیلی دوست داشتنی تر است.» این بازیگر سینما و تلویزیون با تاکید بر این که تلویزیون را خیلی دوست دارد، توضیح داد: «تلویزیون برای من جایگاه ارزشمندی دارد و این بدان معنا نیست که تمام کارهای سینمایی را که به من پیشنهاد می شود رد کردم. در دو سه سال گذشته قهرمانانی را که دوست داشتم بازی کنم، در تلویزیون پیدا کردم. قهرمانانم را در قلم سعید نعمت ا... پیدا کردم.

سلیقه شخصی من در بازیگری، با فیلم نامه های قهرمان محور منطبق است و در دو سه سال گذشته کمتر در سینما فیلم نامه قهرمان محور دیدم. دلیل دیگر این است که ما شهرهایی داریم که حتی اگر مردم اش توانایی مالی سینما رفتن داشته باشند، سینمایی ندارند که بروند. آن ها هم حق دارند کار و بازی خوب و همچنین قصه خوب و هیجان انگیز ببینند. این واژه «قاب جادویی» برای تلویزیون خیلی مناسب است زیرا شما در ۴۵ دقیقه مهمان ۷۰ میلیون خانه می شوید و این جادویی است.»

بازیگر سریال «در چشم باد» تصریح کرد: «همین جا باید بگویم که بعضی از اظهار نظرها درباره تلویزیون را نه می فهمم و نه خوشم می آید که مثلا بعضی از دوستان می گویند من اصلا تلویزیون را نمی پسندم و نمی خواهم در آن کار کنم و...؛ این صحبت ها اصلا مناسب نیست. چون تلویزیون به نظر من حتی بیشتر از سینما روی لبه تیغ راه می رود و اتفاقا خیلی خطرناک تر است و اگر بازیگری در تلویزیون خوب بازی نکند، در این هنر سقوط خواهد کرد.» دیرباز در پایان درباره تازه ترین تجربه سینمایی اش به نام «سوء تفاهم» در جشنواره سی و ششم فیلم فجر اظهار کرد: «وقتی بازی در فیلم سینمایی «سوءتفاهم» به من پیشنهاد شد، سعی کردم این فرصت را به اصطلاح «بقاپم»، زیرا با هنرمندان بزرگی در این فیلم بازی کردم. به همین دلیل قطعا این نقش را می پذیرفتم. مدت ها بود دنبال چنین تجربه ای بودم و اساسا یکی از فلسفه های بازیگری این است که بازیگر به دنبال تجربه کردن دنیاها و فضاهای متفاوت باشد. اگر می بینید یک هنرمند در نقش های مختلف زیادی بازی نمی کند به این دلیل است که مدیریت این قضیه دست ما نیست و بضاعت سینمای ما محدود است.»