اعتراض کارگران نفتی از کجا آب می‌خورد؟ | مهاجرت متخصصان نفت به عراق

به گزارش گسترش نیوز، بر اساس گفته‌ها و شنیده‌های افراد محلی، کارگران پیمانکاری صنایع نفت و گاز از حداقل یک ماه و نیم گذشته دست به اعتراضات و اعتصابات جمعی زده‌اند که دور جدید این اعتصابات هماهنگ از چند روز گذشته در نقاط مختلف گازی و نفتی کشور آغاز شده است. شنیده‌ها حاکی از آن است که کارگران در اعتراض به شرایط معیشتی، دستمزدهای کم و نبود امنیت شغلی دست به اعتصاب زده‌اند که پیش‌تر نیز این کارگران پیمانی به وضعیت خود معترض بودند و به نوعی اعتراض خود را به گوش مسئولین می‌رساندند اما هر بار به در بسته می‌خوردند و گوش شنوایی برای شنیدن این اعتراضات نبود.

کارگران صنایع نفت و گاز ماهشهر، آبادان، عسلویه، اصفهان، دماوند، بیدبلند، کنگان، نفت تهران، پتروشیمی آبادان و دنا در این اعتصابات سراسری حضور داشتند و فاز ۱۳ پتروشیمی عسلویه نیز به تازگی به این اعتراضات کارگری پیوسته‌اند. گفتنی است که کارگران شرکت‌های اندیکا صنعت آسیا، عمران صنعت و لیدوما در عسلویه نیز روز چهارشنبه دوم تیر ماه به این کارزار اعتراضی ملحق شدند. نهادهای فعال در حوزه حقوق کارگران در حساب‌های تلگرام خبر داده‌اند که جوشکاران شرکت اکسیر صنعت، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ و کارگران شرکت پایندان شاغل در فاز ۱۴ عسلویه نیز به اعتصاب پیوسته‌اند.

بر اساس گفته‌های افراد مطلع از این اعتراضات، با توجه به تغییراتی که در سیاست‌ها و مدیریت در برخی از شرکت‌ها صورت گرفته است، پرداختی کارگران و حتی کارشناسان مشغول در این شرکت‌ها با تاخیرهای چند ماهه مواجه شده و با پخش شایعه‌ای مبنی بر تغییر شیفت‌های کاری برخی از کارگران و کارشناسان بعضی از شرکت‌های نفتی و گازی از ۱۴-۱۴ روز به ۲۲-۸ روز این اعتراضات گسترده شدند.

کارگران نفتی چه می‌خواهند؟

 در واقع محور اصلی این اعتراضات، میزان دستمزد اندک، ساعت کاری زیاد، تعداد روزهای مرخصی کم و عدم وجود امنیت شغلی است. خستگی بیش از حد، ناتوانی جسمانی ناشی از کاهش تعداد روزهای مرخصی و شرایط نامناسب زندگی این کارگران موجب شده تا طاقت آن‌ها طاق شود و دست به چنین اعتصابات گسترده‌ای بزنند. به طور کلی مطالبه اصلی کارگران، «افزایش دستمزد و پرداخت حقوق معوقه»، «حذف شرکت‌های پیمانکاری واسط» و «امنیت شغلی در محیط کار» عنوان شده است و فعالان کارگری می‌گویند تا مطالباتشان برآورده نشود بر سر کار باز نخواهند گشت.

گفتنی است که معترضین در کرمان با شعار «حق گرفتنی است»، در عسلویه « حق را پس می‌گیریم، ذلت نمی‌پذیریم» در در تهران با شعار «از حق خود نخواهیم گذشت» و در کمپینی با عنوان «اعتصاب ۱۴۰۰»، به کارزار مطالبات معیشتی پیوسته و اعتصاب کرده‌اند. نکته قابل توجه این اعتصاب‌ها بی‌اطلاعی و بی‌تقصیر دانستن وزارت نفت بوده که بر اساس ادعای مدیر روابط عمومی این وزارتخانه، دلیل این اعتراضات کارگری را شرکت‌های مربوطه دانسته و وزارتخانه را در این امر مهم بی‌اطلاع معرفی می‌کند. حال سوال اینجاست شرکت‌های مطرح زیر نظر چه سازمان یا ارگانی صنعت نفت و گاز کشور را می‌چرخانند که این مدیر روابط عمومی، وزارتخانه را یک عامل بی‌ربط به این جریان می‌داند.

در پی این اتفاقات مسئولین شرکت‌های جنوب کشور با پخش ادعایی مبنی بر گسترش همه‌گیری کرونای هندی در جنوب سعی بر متفرق کردن کارگران معترض را داشتند که در این میان کرونای هندی نیز به کمک مسئولین نیامد. گفتنی است در ادامه اعتراضات در تهران پنج‌شنبه سوم تیر ماه ۷۰۰ نفر از افراد معترض اخراج شدند و کارگران اعتصاب‌‌کننده با برگه تسویه حساب یا همان اخراج مواجه شده‌اند.

در پایان قابل ذکر است که در ادامه گسترش اعتصاب کارگران پیمانکاری، پروژه‌ای و روزمزد نفت، گاز و پتروشیمی کشور خبری در راستای برگزاری نشستی فوق‌العاده‌ بین مجلس و وزارت نفت جهت حل مشکلات کارگری و رسیدگی به مطالبات آن‌ها منتشر شده است.

مهاجرت متخصصان نفت به عراق/ اعتراض کارکنان پیمانی نفت به تبعیض درآمدی

یک هفته‌ای است که کارکنان پیمانی صنعت نفت در نقاط مختلف کشور دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند. این کارکنان، می‌گویند که دلیل اصلی اعتراض‌های آنان وضعیت حقوقی‌شان است و خواستار حذف شرکت‌های واسطه در صنایع نفت و گاز کشور هستند.

به گزارش تجارت‌نیوز، آنها نصف سال خانواده خود را نمی‌بینند و گاهی در دمای ۵۰ تا ۶۰ درجه در میادین نفتی ۱۲ ساعت در روز کار می‌کنند. کارگران صنعت حفاری نفت کمتر روزی را به یاد می‌آورند که بدون حادثه در محیط کار سپری کرده باشند.

گاهی پیش می‌آید که در همان گرمای ۵۰-۶۰ درجه آتش‌سوزی می‌شود و هرم آتش در گرمای تابستان نفس‌هایشان را به شماره می‌اندازد.

کارگران پیمانی صنعت نفت اما برخلاف تصور عموم حقوق بالایی ندارند و دریافتی آنها برای این کار مشقت‌بار گاهی به ۳ تا ۴ میلیون تومان در ماه می‌رسد.

مهدی یوسف‌زاده، کارشناس ارشد عملیات حفاری صنعت نفت درباره شرایط سخت کار پرسنل شاغل در صنعت حفاری به تجارت‌نیوز می‌گوید: کارکنان حفاری صنعت نفت کلکسیونی از مشکلات‌ هستند و شرایط سخت مالی باعث شده برخی از آنان مجبور به مهاجرت به کشورهایی مانند عراق و فعالیت در صنعت نفت این کشور شوند.

او توضیح می‌دهد: کارکنان حفاری در شرایط بسیار دشواری کار می‌کنند. ۱۲ ساعت شیفت در هوای گرم، دوری از خانواده، آفتاب تند جنوب درمای ۵۰ درجه و ۶۰ درجه، محیط کار را برای پرسنل صنعت حفاری بسیار خشن کرده است.

یوسف‌زاده ادامه می‌دهد: ۱۲ ساعت کار در چنین محیط خشنی، باعث شده افراد کمی در این شغل دوام بیاورند و تازه‌کارانی که به هوای حقوق‌های بالای صنعت نفت وارد این کار می‌شوند از ادامه دادن آن ناتوان می‌مانند و ریزش پرسنل در این بخش‌ها زیاد است.

با وجود این و در شرایطی که بار اصلی صنعت نفت کشور بر دوش نیروهای مدت موقت است، اما وزارت نفت تنها حقوق و مزایای قانونی نیروهای رسمی خود را به رسمیت می‌شناسد و در حالی که شاغلان رسمی وزارت نفت حداقل ۱۵ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند اما شاغلان هم رده آنها که قرارداد پیمانی دارند ماهانه تنها حدود ۴ میلیون تومان دریافت می‌کند.

یوسف‌زاده، کارشناس صنعت حفاری توضیح می‌دهد که با وجود نقص عضو و حوادث زیادی که در کمین شاغلان صنعت حفاری است، بیمه بسیاری از این پرسنل هزینه‌های درمانی سنگین آنها را پوشش نمی‌دهد.

یوسف‌زاده تاکید می‌کند که کارگران و پرسنل صنعت نفت با ساختار پیچیده‌ عملیاتی کار می‌کنند و سالها طول می‌کشد تا نیرویی در این بخش متخصص و ماهر شود اما گاهی نهایت دریافتی‌ این پرسنل بیشتر از ۳ میلیون تومان نیست. این در حالی است که در کشورهای نفتی منطقه خلیج فارس متخصصان صنعت نفت از حقوق و مزایای بالایی برخوردار هستند.

حالا این اتفاقات موجب شده است که برخی پرسنل صنعت نفت دست به اعتراض بزنند. با وجود این وزارت نفت اعلام می‌کند که پیمانکاران صنعت نفت بخش خصوصی هستند و دولت و وزارت نفت در قبال حقوق و مزایای آنها تعهدی ندارد.